Amazing Myanmar

Dinsdag nacht 04:00 uur: de wekker gaat, tijd om me klaar te maken.

M’n ouders en zusje brachten mij naar Düsseldorf. Eenmaal aangekomen gewacht op Renee die even later aankwam. Met z’n allen koffie gedronken en vervolgens helaas afscheid moeten nemen van onze familie voor weet ik veel hoelang. Voor we het wisten vlogen we al weer naar Helsinki. Altijd als ik het vliegtuig instap kijk ik even naar links naar de cockpit. De stewardess zag dat ik wat nieuwsgierig naar binnen keek en zei: ga maar naar binnen hoor. Dus wij direct de cockpit induiken en zo kregen we ineens een rondleiding van de copiloot en legde hij alles uit hoe alles in z’n werk ging. Hij verzekerde ons nog even dat hij met zijn 14 jaar vliegervaring ons veilig in Helsinki zou brengen, nou gelukkig. De vlucht zelf duurde maar twee uurtjes maar bij aankomst in Helsinki hadden we een tussenstop van drie uren. Onze tijd hebben we maar gedood met in de Starbucks zitten met onze mobieltjes. 18:35 vloog ons vliegtuig weer verder naar Bangkok. Verder een prima vlucht gehad, maar ik kan nooit een oog dicht doen in het vliegtuig, hoe graag ik ook zou willen slapen, het lukt me gewoon niet. 09:00 uur plaatselijke tijd zijn we aangekomen in Bangkok. Toen de deuren open gingen kwam er gelijk zo’n warmte op je af gestormd. En die geur, die geur had ik twee jaar geleden voor het laatst geroken, maar deed me zo erg denken aan Bangkok. Ik voelde me gelijk weer thuis, haha. Renee en ik hadden direct de taxi gepakt voor naar ons hotel die we de laatste dag in Nederland al geboekt hadden. Het leek ons niet zo’n fijn idee om bij aankomst helemaal kapot nog eens te gaan zoeken naar een verblijf. Aniek zou later op die dag komen, maar ze liet weten vanuit Abu Dhabi dat haar vlucht naar Bangkok vertraagd was en dat het nog wel even kon duren. Om stipt 23:30 uur kwam Aniek ook aan. De volgende morgen heel vroeg op (06:00 uur) om naar de Ambassade van Myanmar te gaan. Dit omdat we maandag 16 januari naar Myanmar vlogen en daar hadden we een visum voor nodig. Voor elk land is dat wat makkelijker te regelen, maar omdat Myanmar nog niet zo toeristisch is en ze nog niet echt rekenen op toeristen gaat het allemaal wat moeilijker. We hadden ons laten vertellen dat de ambassade 08:00 uur al openging maar dat werd pas 09:00 uur.

Van tevoren had ik al gelezen dat je je paspoort moest inleveren, een kopie van je paspoort en 2 prachtige pasfoto’s. Bij aankomst bleek dat we ook nog andere formulieren moest invullen. Deze konden we vinden bij een copyshop op de hoek van de ambassade (lees een kopieermachine op straat waar ze de blaadjes uitdeelden). De rest van de dag hebben we vrij weinig gedaan omdat we echt slaap in moesten halen van de korte nachten en het vliegen. De volgende morgen zijn we met de tuktuk naar de rivier in Thailand gebracht om een vervolgens een boottocht te doen van ruim een uur. Twee jaar geleden hebben we ook eenzelfde boottocht gedaan, alleen ging deze langs alle kleine riviertjes in de stad waar de Thaise bevolking aan het water woont. Je ziet dan nog meer het contrast tussen arm en rijk in Thailand. Kleine huisjes die van ellende bijna uit elkaar vallen tot dikke witte villa’s. Ik heb het idee dat dit villa’s zijn die westerse mensen huren die in Thailand voor de grote internationale bedrijven werken. Na een heerlijk ritje kwamen we aan bij het tempelcomplex: Wat Arun! Hier hebben we ons denk ik zo’n twee uur vermaakt. Vervolgens zijn we teruggegaan om ons klaar te maken. In de avond gingen we naar Cloud 47, een hele mooie skybar op de 47^e verdieping. Hier hebben we een drankje gedaan (meer kon echt niet vanwege de prijzen) en hebben we van het uitzicht genoten. Gelukkig hing er volgens mij niet te veel smog waardoor we zowat heel Bangkok over konden kijken.
De volgende dag hebben wij uitgezocht wat we gingen doen voor Myanmar. De planning (of in iedergeval de route) was rond. De rest van de tijd vooral heel veel gechilled en veel rondgehangen rond Koh San Road waar alle backpackers rondhangen.
Die maandag lag ons paspoort voor ons klaar. Toen we binnenkwamen lag er een hele rij met tassen, flesjes water, slippers etc. Dit bleek de rij te zijn (iedereen moest iets persoonlijks neerleggen van zichzelf i.p.v. een lootje trekken of whatever).

Na dat we ons paspoort inclusief visum voor Myanmar binnen hadden zijn we gelijk met de taxi doorgereden naar het vliegveld. Om 20:00 uur vlogen we en een uurtje later kwamen we ook alweer aan. Direct bij aankomst staan de taxi’s alweer voor je klaar en een uur later waren we in ons hostel aangekomen. Bij aankomst kregen we direct uitleg over wat er allemaal te doen was in Yagon en we hebben daarom toen direct een planning gemaakt voor de volgende dag. Wat ons gelijk al opviel was hoe lief, gastvrij, behulpzaam en schattig de mensen hier zijn. Het lijkt wel of ze echt heel blij zijn dat je in hun land bent en ze behandelen je soms echt alsof je de koningin bent, want ik soms wel een beetje te ver vind te gaan. De volgende morgen zijn we vroeg opgestaan en hebben wij de circle trein gepakt. Dit is een drie uur durende treinrit die door heel Yangon rijdt. Dit was leuk om te doen omdat je met alle locals in de trein zit en er allerlei eten wordt verkocht. Wat ons ook opviel is dat vergeleken met Thailand hier juist mensen wel een beetje Engels spreken en ze dit ook heel graag met je willen delen. Iedereen wil een praatje met je maken en vraagt waar je vandaan komt. Wij hebben de drie uur niet afgemaakt maar zijn halverwege afgestapt bij een lake. Aan de lake lag een soort drakenboot waar we hebben gegeten. In de middag kwam het leukste gedeelte omdat we toen de Schwadagon Pagoda gingen bezoeken. Dit was een heel groot tempelcomplex van puur bladgoud, hoeveel ben ik even vergeten. Hier hebben we ons denk ik wel zo’n twee uurtjes vermaakt omdat het zo groot was en er zoveel te zien was. Aan het eind van de middag hebben we de taxi weer gepakt om een spot te vinden waar we de zonsondergang konden zien. We zijn uiteindelijk weer bij de lake beland omdat je vanaf daar ook de Pagoda kon zien. Toen het eenmaal donker was lichtte de pagoda op en weerspiegelde dit in het water, heel mooi om te zien. De volgende dag zijn we naar het nationaal museum geweest van Myanmar en daarna hebben we de nachtbus gepakt richting Inle Lake (Nuang Schwe). De rit zelf duurde zo’n 12 uren maar de service was echt perfect. Het leek wel een soort vliegtuig met stewardessen aan boord die je broodjes, cake, drinken en een kleedje gaven. We konden er zelfs films in kijken! Om 06:00 uur ’s ochtends kwamen we aan en we kregen even de schrik van ons leven. We waren de temperatuur van rond de 35 graden nu ongeveer wel gewend maar het was hier zo koud (10 graden), ja in Nederland was het op dat moment nog kouder maar geloof me als je alleen een kort broekje en shirtje aan hebt had je graag gewild dat je je winterjas had meegenomen. Om 07:00 uur kwamen we aan bij ons hostel en gelukkig konden we gelijk ons kamer in en mochten we aanschuiven bij het ontbijt. In de middag hebben we fietsen gehuurd en zijn we het dorpje gaan verkennen. We hadden ons al ingelezen over een wijngaard waar je wijn kon proeven. Na een tijdje rond fietsen vonden wij de berg waar de wijngaard was. Hier hebben we genoten van een wijntje en van de zonsondergang die echt heel mooi was daar. Terug in ons hostel hebben we gelijk een boottocht geboekt voor de volgende morgen. Ook nu moesten wij weer vroeg opstaan. Om 08:00 uur werden we opgewacht. We werden de hele dag langs allerlei bezienswaardigheden aan het meer gebracht. Ons eerste stop was bij een zilver shop waarbij ze lieten zien hoe ze al het zilver zelf maakten, erg interessant om te zien. Vervolgens zijn we naar een lokale markt gebracht waar ze allerlei soorten eten verkochten. Vis en vlees werd gewoon in de brandende zonlicht op de grond verkocht, haha. Verder zijn we nog bij de longnecks geweest, bij een fabriekje waar ze sigaren maakten, drijvende dorpen, langs andere kleine martkjes, een tempelcomplex en tot slot langs de vissers die op 1 been in hun bootje en hun visnet hun vis vangen. Met een been staan ze op de boot en met de andere been bewegen ze zich voort, superknap en leuk om te zien.

De volgende dag hebben we weer onze fietsen gepakt en zijn we langs het meer gaan fietsen. Op een gegeven moment kwamen we een slang tegen (gelukkig wel dood) van ik denk ik wel twee meter.. die leven hier dus ook. We konden eigenlijk niet verdwalen want overal komen mensen naar je toe om je de weg te wijzen. Om naar de overkant van het meer te komen hebben we de boot weer gepakt en aan het eind van de dag zijn we weer naar de wijngaard gegaan om daar weer van onze zonsondergang te genieten. Onze laatste dag bij Inle Lake was een relax dagje waarbij we de hele dag bij een hotspring hebben gelegen. Ze hadden baden van 36t /m 40 graden, superlekker.

Om naar Bagan te komen moesten we weer de nachtbus pakken. Om 19:00 uur vertrok de bus en om 04:00 uur vroeg in de morgen kwamen we al aan. Daar hadden we de taxi gepakt en de taxichauffeur wist ons wel te vertellen waar ons hotel was. Na een uur rond rijden hadden we ons adres nog steeds niet gevonden en heeft hij uiteindelijk een ander hostel voor ons geregeld waar we gelukkig ook gelijk in konden. Die dag hebben we e-bikes gehuurd en zijn we langs tempels gereden om ook hier weer de beste spot te vinden om van de zonsondergang te genieten. Uiteindelijk kwamen we aan bij een hele grote tempel wat stikte van de mensen die hetzelfde plan hadden als ons. Op dat moment kwamen we een paar Myanmarese jongetjes tegen van een jaar of 8, die EUR 1,80,- in handen hadden en vroegen hoeveel dit waard is in Kyats (het geld van Myanmar). Vervolgens lieten ze ons al hun verzamelde geld zien van alle landen. Ik denk dat ze wel meer dan 40 landen in hun handen hadden. De jongetjes wisten ons te vertellen dat zij wel een betere plek wisten voor de zonsondergang. Ze vroegen aan ons hoeveel scooters we hadden en gaven aan dat zij wel eentje konden lenen en dat wij achter hun aan konden rijden. Ze brachten ons naar een iets wat kleinere tempel en hier hebben we genoten van de zonsondergang. De volgende morgen moesten we de wekker alweer vroeg zetten (04:00 uur), om 05:00 uur stonden we klaar om weer scooters te huren en direct door te rijden naar een geschikte tempel waar we de zonsopgang konden zien samen met de luchtballonnen. Elke morgen gaan er ongeveer 21 luchtballonnen de lucht met zonsopgang, echt een heel mooi gezicht om te zien. Half 6 stonden we er al alleen bleek de zon pas rond half 7 op te gaan, maar goed zo hadden we wel als vast een mooi plekje opgeëist, want het werd steeds drukker op de tempel. Van tevoren hadden we juist uitgezocht bij welke tempels er niet veel mensen kwamen omdat het bij de grotere tempels echt stikt van de mensen, maar dit hadden meer mensen waarschijnlijk in hun hoofd want ‘onze tempel’ was op een gegeven moment ook vol, haha.
Rond 7 uur konden we in de verte de luchtballonnen zien opstijgen, en zo hebben we ongeveer iets meer dan een half uur kunnen genieten van de zonsopgang samen met de luchtballonnen. Daarna zijn we direct doorgereden naar ons hotel waar we gelijk konden aanschuiven bij het ontbijt. Na het ontbijt hebben we een planning gemaakt waar we allemaal langs wouden gaan op een scooter. In Bagan zijn namelijk meer dan 4000 tempels en we wouden er wel een aantal gaan bezoeken. De vijf bekendste tempels hebben we bezocht. Op de scooter merk je er niet zo veel van, maar als je de tempels bezocht merkte je pas hoe heet het wel niet was, ik denk echt wel zo’n 38 graden in de brandende zon, maar de tempels waren het wel waard.

De volgende morgen hebben we de bus gepakt naar Mandalay. Gelukkig ligt Mandalay niet zo ver van Bagan af en zaten we maar 5 vijf uur in de bus. ’s Avonds kwamen we aan en hebben we ook gelijk weer een planning gemaakt voor de volgende dag.
De volgende ochtend hebben we eerst gekeken naar een vlucht voor Bangkok.
In Inle Lake waren we er al achter gekomen dat de grenzen van Myanmar naar Laos gesloten waren en dat er dus geen mogelijkheid voor ons is om direct naar Laos te gaan vliegen, varen, rijden of whatever, iets wat wel ons plan was. We hebben best veel tijd gestoken in het vinden naar goedkopere vliegtickets voor naar Laos (alles wel via Bangkok) maar dat kwam uit op zo’n rond 300 euro!!! Dus we moesten iets anders verzinnen. We lieten het hotel bellen naar Mandalay Airport en zij hadden nog een goedkopere ticket gevonden naar Bangkok, we besloten hier maar voor te gaan en vanaf daar verder te kijken wat we gingen doen. We pakten de taxi en hebben een tempel bezocht, de Mandalay Hill beklommen (1700 treden ofzo en 35 graden, maar we hebben het gered). Uiteindelijk hadden we wel een heel mooi uitzicht over de stad. Boven op de hill ontmoeten we twee jongens uit Engeland en Zwitserland waar we beneden de berg nog mee gegeten hebben en een andere witte tempel hadden bezocht. Het was toen ook alweer eind van de middag en daarom pakten we snel de taxi om naar Mandalay bridge te rijden. Hier lopen altijd heel veel monniken rond die daar van de zonsopgang genieten, zo wij ook. Aniek had op internet nog een leuk tentje gevonden midden in de stad, maar alle taxi’s waren al weg dus besloten we achter op de scooter te gaan, maar dat ritje duurde wel 3 kwartier haha en het is hier net zo chaotisch als op Bali waarbij ik vaak mijn hart vasthield of we geen ongeluk zouden krijgen.

Eenmaal aangekomen in het hotel wouden we de tickets betalen die voor ons geboekt zouden worden. Hier wisten ze niks van af en ze zeiden dat ze even met hun collega zouden bellen die het geboekt zou hebben en dat ze dan naar ons toe zouden komen. Een uur later klopten ze aan en gaven ze aan dat er niets geboekt was. Daar stonden we dan al onze spullen in te pakken voor de volgende morgen. Ze gaven ons nog een adres ergens midden in de stad waar we nog heen konden gaan om tickets te boeken. Dus wij snel weer bij een paar mannen achter op de scooter die ons er heel snel heen brachten. Gelukkig konden ze nog dezelfde vlucht voor ons boeken (ook al dat duurde dat wel een uur voor dat ze dat eindelijk voor elkaar hadden en waren ze eigenlijk ook al gesloten haha). Op dit moment zit ik in het vliegtuig naar Bangkok en we gaan zo meteen op de airport bekijken of we direct met de bus naar Cambodja kunnen gaan of de volgende morgen. We hebben besloten dat we Laos dan na Cambodja pakken en dan Vietnam!

Myanmar is trouwens echt een aanrader. Alle Zuid Oost Azië landen zijn erg toeristisch, maar Myanmar is nog heel erg opkomend. Dit merk je ook heel erg aan de mensen. Ze zijn totaal niet zo opdringend als in Thailand, maar heel erg vriendelijk, heel erg behulpzaam en ze lijken echt blij met je te zijn. Dus voor degene Myanmar nog eens willen bezoeken, zou ik dat binnen een paar jaar wel gaan doen omdat nu de toeristen het land nog niet echt hebben gevonden.

xx

Voorbereiding

• Book a flight
• Take a backpack and put some essential things inside
• Get lost

Lieve familie, vrienden, kennissen, collega’s en nieuwsgierigen,
Nog maar een kort nachtje slapen en dan is het weer zover: Azië.

In eerste instantie had ik deze blog aangemaakt voor mijn tijd in Thailand en Indonesië waar ik twee jaar geleden, vijf maanden verbleef voor mijn studie Small Business & Retail Management. Als ik nu de blogs teruglees schaam ik me toch wel iets voor mijn niet hebbende 'blogtalent' en met mijn nutteloze feitjes en onwetendheid van de landen en de mensen daar. Maar ach, leuk voor later zeggen mijn ouders.

Inmiddels is het diploma hiervan op zak en ben ik zoals ik in mijn scriptie omschreef in het voorwoord: klaar om de weide wereld in te gaan.

Naja klaar om de weide wereld in te gaan kan je op meerdere manieren opvatten. Voor mij betekent dit nog niet om een vaste baan te vinden met een functie waar ik voor gestudeerd heb. Natuurlijk is dit ook mijn uiteindelijke doel, maar eerst wil ik wat van de wereld zien en ook blijven doen. Juist nu is het moment om het te kunnen doen om voor een langere tijd weg te gaan. Net klaar met school, geen huis (ik heb mijn kamer in Groningen vorige week met pijn in mijn hart op moeten zeggen 'er gaat voor mij ook niets boven Groningen') geen vaste vriend, dus niets of niemand waarvoor ik thuis moet blijven. Wie mij al van kinds af aan kent weet dat dit altijd al op mijn TO DO list stond. In elk vriendenboekje waarin ik heb geschreven staat dat ik later een wereldreis wil maken, reisleidster wil worden op alle plekken van de wereld of op een reisbureau wil werken. Dit was ook de reden dat ik eerst de studie Hospitality & Tourism Management heb gevolgd waardoor ik op twee reisbureaus hebben kunnen werken. Ook kwam het in elk Sinterklaasgedicht weer terug die allemaal bewaard zijn.

Met mijn ouders en later met vrienden reisde ik altijd al Europa door. Twee jaar geleden was mijn eerste kennismaking met Azië endat is mij heel goed bevallen! Toen ik terugkwam in juni 2015 had ik al besloten dat ik snel weer ging sparen om een volgende reis te plannen.

Nu, op twee weekjes na twee jaar geleden, reis ik weer naar Bangkok waar we een paar dagen verblijven. We hebben niets geboekt, behalve een doorreisticket naar Myanmar, om aan te geven dat we binnen 30 dagen Thailand weer uit gaan, ‘we zien wel wat er op ons pad komt ‘is een beetje onze motto.

Ik heb het telkens over ‘we’ want ik ga samen met twee vriendinnetjes (en oud-studiegenootjes) Aniek en Renee rondreizen door Azië. De planning is: Myanmar, Laos, Vietnam, Cambodja, Maleisië en de Filipijnen. Waarschijnlijk zullen daarna onze wegen scheiden omdat de plannen van ons dan verschillen. Mijn plan is om na Azië door te vliegen naar Australië om werk te vinden (wat maakt mij niet uit) om vervolgens weer te kunnen rondreizen door Australië en wie weet Nieuw-Zeeland). Er is eigenlijk maar 1 ding wat mij kan tegenhouden om naar Australië te gaan en dat is geld.. tsja zonder dat kan je gewoon niets. Mijn bedoeling is om aan het einde van mijn reis in Azië alvast rond te kijken voor werk in Australië.

Afgelopen week druk gehad met allerlei afspraken met lieve vrienden en familie die op bezoek kwam. Gisteren en vandaag nog de laatste dingen gedaan zoals uitzoeken hoe mijn nieuwe camera werkt, pasfoto’s maken, boardingpass printen, op YouTube opzoeken: ‘hoe pak je slim je backpack in’ etc.

Afgelopen dagen heel veel berichtjes, spraakberichtjes, kaartjes, cadeautjes en knuffels gekregen van iedereen! En vaak te horen gekregen hoe knap dat ze het van mij vinden dat ik dit ga doen! Super lief!

Morgenochtend om 11:45 uur vliegen we vanaf Düsseldorf (Duitsland) naar Helsinki (Finland) om vervolgens verder te vliegen naar Bangkok. Ik zal proberen om af en toe eens een ‘blogje’ te schrijven, al hoewel ik vast meer zal doen met Facebook en Instagram.

Voor nu: tot in Azië :)
Liefs, Suus

Einde in zicht... :(

Hoihoi,
Lange tijd niks van mij laten horen, I know! Sorry! Ik heb het echt heel druk gehad met reizen en met school en andere leuke dingetjes wat heel druk was waardoor een Blog schrijven er niet van kwam. Ik wist van te voren dat er punt zou komen dat ik het niet meer bij zou houden haha, naja nu dus! Op aandringen van sommige, hier toch nog een blog.

Ik zal heel kort afgelopen maand vertellen (alleen de weekendjes vertel ik, de rest vertel ik in Nederland wel, want de helft zal ik nu ook wel vergeten) omdat ik nu ook weer op het punt sta om naar Tanah Lot (tempel in het water) te gaan met Karlijn, Toby & Michiel.

Met Nina & Nikita en een vriendin van Nikita die haar kwam opzoeken zijn we naar het zuiden gereden op de scooter om daar ‘ Dream Land Beach’ te bezoeken, dit moet een heel mooi strand zijn! En ja dat klopt! Om er te komen moest je met een trap onder een soort grot door en daarna kwam je aan bij het strand. Het was een heel piep klein strandje en daardoor zat het er ook bomvol (beetje vergelijkbaar met het Nederlandse strand als het daar eens mooi weer is). Hier hebben wij ons 2 dagen vermaakt. Het scheelt dat ik nu met een paar dames op pad waren die net als ik snel bruin worden en niet na een uur al uit de zon moeten, hihi (ik bedoel dit niet lullig naar sommige andere toe hoor).

Door de week had ik afgesproken met Rolf, een jongen uit Groningen die 9 maanden door Australie heeft rondgereist. Nu reist hij de laatste 4 maanden door Azie en was daarom ook 2 weken in Indonesie. Super leuk om al zn verhalen te horen! Dat lijkt mij ook wel wat, Australie.. (eerst maar even sparen).

Niet gedacht, maar naast dat er een suuper grote spin in ons hotel rondliep was er ook een slang van een meter in ons hotel! Een meisje hield altijd haar huisgenootje voor de gek met een nep vogelspin en nu dacht ze dat ze haar voor de gek hielden! Ze wou de slang oppakken en toen zag ze dat hij bewoog! Ieel! Het was echt een grote slang en ik vraag me af hoe hij ooit daar boven in de hotelkamer is gekomen omdat altijd de deuren dicht zijn!

Voor school zijn we naar Bali Village geweest. Bij Bali village hebben we de rijsvelden bezocht en hebben we zelfs mee kunnen helpen met het planten van rijst. Vervolgens hebben we traditioneel Indonesiche eten gehad, heerlijk! Dit hebben wij de week er na ook gedaan bij Lonny. Lonny had vroeger een tv programma in Nederland, Lonny’s keuken of zo iets?! Ik ben het vergeten maar waar hij altijd Indonesiche gerechten maakte. Onze ouders moesten het wel kennen zeiden ze. Maar goed, hij heeft sinds een aantal jaar weer een Restaurant in Bali waar we weer heerlijk Indonesiche eten hebben gehad.

Gili Trawangan
Met Femke, Aniek, Karlijn & Renee ben ik naar Gili Trawangan geweest. Een eiland dicht bij het grotere eiland Lombok.Alles gaat hier via paard en wagen (ja, echt!) scooters en auto’s zijn verboden op het eiland. Wat niet verboden is zijn de ‘mushrooms’ die ze overal verkopen op het eiland.. terwijl Indonesiche er de doodstraf op heeft staan, vreemd! We verbleven in een soort van hostel waar de douche buiten stond, ja we moesten buiten douchen. Naja dat vraagt om ‘problemen’ en ik heb daarom ook gezellig gedoucht samen met een super grote kakkerlak, naakslak, twee grote spinnen en een salamander J. Van de anderen kregen we te horen dat het op Bali spoelde, wij hadden gelukkig mooi weer en hebben de hele dag lekker gechillt bij een resort aan het strand maar zagen ook in de verte hele zwarte wolken voorbij komen. Helaas aan het einde van de middag moesten wij er ook aan geloven en daarom hebben wij een hot stone massage en een pedicure genomen. Voor de rest hebben we nog een fiets gehuurd om het eiland een beetje te verkennen, waaronder de bekende schommels in het water op Gili (foto’s staan op Facebook) en hebben we lekker bij het strand gelegen voordat de boot weer vertrok naar Bali.

Nusa Lembognan
Omdat we een drukke week achter de rug hadden besloten Aniek, Karlijn en ik naar het rustige eilandje Nusa Lembognan te gaan. Eigenlijk is er gewoon niets te beleven op het eiland, dus zochten wij op internet het mooiste (en ja ook wel aardig duur voor hier) resort op die ze er hadden. Het hele weekend hebben we heerlijk op het resort geleefd, we zijn er niet eens van af geweest haha, erg eigenlijk! Maar we hielden ons voor dat we echt moesten bijkomen van school, wat hebben we het ook zwaar;p.

Vlak voor de defense heb ik nog afgesproken met Erwin, een oud collega van me 5 maanden lang stage loopt bij een Reisbureau op Bali. Een hapje en een drankje gehad op een zitzak op het strand in Seminyak en mn dag was weer compleet ;d.

Na een week lang hard werken om alles af te krijgen hadden wij op maandag 15 juni hadden wij onze ‘defense’ van onze marketingplan waar we in totaal 5 maanden mee bezig zijn geweest. Ik was behoorlijk zenuwachtig, maar we hebben het gehaald met een 7.7! :D:D. Na onze defense konden we dan eindelijk zeggen: VAKANTIE! Iedereen greep zich daarom ook meteen aan het bier, haha!

Lombok
De volgende morgen ben ik direct met Karlijn naar Lombok afgereist. Na bijna 8 uur reizen kwamen we aan in Lombok, hehe. We hebben direct een scooter gehuurd en zijn de buurt een beetje gaan verkennen. We hebben een route uitgestippeld en zijn de morgen er na op de scooter gestapt en alle mooie stranden uit de buurt gaan bezoeken. Wauw, dit waren echt hele mooie stranden! Lombok is nog niet zo bekend onder de toeristen en is daarom sowieso heel rustig, maar de stranden waren gewoon compleet leeg. Ze vertelden wel al dat de toerisme hier steeds meer op gang komt, dus over een paar jaar zal dit wel weer de nieuwe badplaats worden, helaas, maar voor nu zag het er echt heel mooi uit.
We hebben lekker door getourt en hebben nog veel mooie stranden gezien. Aan het einde van de middag zijn we bij Novotel geweest, een mooi resort aan het water om daar nog wat te eten en te chillen. De volgende morgen zijn we naar ‘ Sasak Village’ geweest. Dit is een klein traditioneel dorpje (in totaal zijn er 9 dorpen geloof ik). Deze mensen hebben verder niks met de buiten wereld te maken. Ze mogen alleen maar trouwen met mensen die ook in zo’n ‘ village’ wonen en hebben geen idee hoe oud ze zijn. Ze doen alles met de hand en hebben pas sinds 3 jaar electriciteit van philips omdat de directeur van philips langs is geweest en hun wou sponseren. Leuk en schattig om te zien, alleen weten ze heel goed hoe ze met toeristen om moeten gaan om aan hun geld te komen, maar ach je kan het ze ook niet kwalijk nemen. De terugreis op de boot dachten we lekker op het dek te kunnen zitten om nog wat te zonnen maar de golven waren zo hoog waardoor alles nat werd, koud dat ik het had haha! We zaten zeiknat terug in de taxi naar ons hotel.

Na dat we terug kwamen van Lombok heb ik heel snel gedoucht omdat ik om 17:30 afscheid moest nemen van de eersten die weer naar Nederland zouden vertrekken. De volgenden dag vertrokken nog meer waaronder ook mensen waar ik veel mee om ging. Niet leeeuk!!! . Ook niet heel gek, aangezien je 24/7, vijf maanden lang met elkaar hebt doorgebracht en je daarom natuurlijk een band met mensen opbouwd en vrienden maakt.

Steeds meer mensen gingen terug naar Nederland of Duitsland of reizen door naar andere landen in Azie. Afgelopen dagen allemaal ‘ afscheidsdiners’ gehad waaronder vanavond er ook weer 1 op de planning staat. Zondag avond vliegen Karlijn, Fenna, Peter, Daisy en ik (degene die ik dan ken) in het zelfde vliegtuig weer terug naar Nederland waar ik totaal geen zin in heb! Het is leuk hoor om iedereen weer te zien, maar ik denk dat ik na een week in Nederland weer heel erg heimwee ga krijgen naar mn leven hier en het klimaat hier. Maar goed, deze 5 maanden kan ik maar weer in mn zak steken! Ik ga de laatse paar dagen nog lekker genieten van het strand, van het eten en van alles hier & Ik zie jullie weer in Nederland! XXXX

We travel because we need to, because distance and difference are the secret tonic to creativity. When we get home, home is still the same, but something in our minds has changed, and that changes everything… – Bye Thailand – By Bali

Bali and Java life :)

Nadat ze in Nederland meivakantie hebben gehad, breekt voor ons nu de meivakantie aan! Maar liefst anderhalve week vakantie.

In deze 2 weken kwamen veel ouders langs en ook vriendjes en vriendinnetjes. Helaas niet van mij, maar ik kan nu wel zeggen dat ik echt 5 maanden alleen ben geweest zonder ‘familie’ .

School bood aan om een fieldtrip te houden in Surabaya wat twee dagen zou duren en dit leek me leuk om te doen. Surabaya ligt op Java, een eiland links van Bali en daarom besloten Karlijn, Femke, Renee en ik om daarna door te vliegen naar Yogyakarta wat weer aan de andere kant van Java ligt (omdat we toch al op het eiland waren).

‘ Ochtends vroeg van Den Pasar vliegen naar Surabaya. We hadden direct al 1,5 uur vertraging haha, terwijl de vlucht maar een uurtje zou duren, maar goed. Op het vliegveld direct een boek gekocht die onze leraar aanbeveelde (Snowing in Bali), goed voor mn engels ;p. In de lucht tikte Julliet mij aan omdat wij precies boven een vulkaan vlogen wat er echt super mooi uitzag! Eenmaal aangekomen op Java zagen we direct wat ze bedoelden met ‘ Indonesie is 1 van de landen met de meeste Moslims’. Op Bali zie je ze niet veel, maar hier is 90% moslim en draagt daarom ook dus iedereen een hoofddoek. Aller eerst vertrokken we naar een Sigarettenfabriek die heel veel voorkomen op Java. Het was in een museum en op een gegeven moment konden we kijken naar vrouwen die in rijen op een krukje sigaretten in elkaar flansten.. & snel dat dat ging! Er werd mij verteld dat ze 6 dagen per week, 10 tot 12 uren per dag op het krukje zitten en zo snel mogelijk zoveel mogelijk sigaretten in elkaar moeten zetten. Uiteindelijk verdienen ze er maar 100 euro per maand mee, dit was nog veel, want de vrouwen die in het museum werken zijn allemaal begonnen in een normale fabriek, maar hoe sneller je bent hoe hoger je komt. In het museum zelf waren zes vrouwen aan het werk die het aller snelst waren, dit was echt heel ziek om te zien.. ze waren zo snel dat het net leek alsof het robots waren die versneld waren. Hun hoofden maakten gewoon lichte schokjes met elke beweging die ze maakten, zo snel gingen ze.

Vervolgens zijn we naar een schoenenfabriek gegaan, waar onze leraar vroeger een hoge functie had. In de fabriek zag je hoe een schoen van uit het niets tot een schoen werd.. iedereen had zijn eigen taak, er waren wel 30 verschillende taken. Wij liepen door de fabrieken van punt 1 tot punt 30 zodat we het hele proces konden zien van een schoen. Ik wist niet dat er zo veel werk in zat, en moeilijk ook! Ook van allerlei dure merken werden de schoenen gemaakt. Uiteindelijk werden ze in dozen gelegd en zagen we dat er ook schoenen naar Nederland werden verstuurd naar de Sascha. Ik heb zelf bij de Dolcis gewerkt, dus vond het wel grappig dat de schoenen die wij in Nederland verkopen daar werden gemaakt, ik kan zeggen dat ik het hele hele proces van A tot Z heb gezien. De schoenen die er gemaakt werden waren al voor het najaar 2015, dus ik weet al wat de trends zijn, hihi. Wel zag het er heel armoederlijk uit en hoorde ik dat ze ook 12 uren moeten werken achter elkaar en daarvan maar 1 uur pauze hebben.

Aan het einde van de middag hebben we het ‘ Ereveld Kembang Kuning’ bezocht.
Hier liggen veel Nederlandse militairen die gevochten hebben in de tweedewereldoorlog in Oost-Java. Heel interresant om te zien, ook omdat je zoveel nederlandse achternamen tegen kwam!

In de avond hebben we Hotel Oranje in Surabaya bezocht. Dit hotel is vooral bekend vanwege het ‘ vlakincident in 1945 tijdnes de onafhankelijkheidsverklaring van Indonesie. De nederlanders hezen de Nederlandse vlak op boven op het hotel, dit maakte de Indonesische mensen zo boos, dat ze het hotel binnen stormden en het blauwe gedeelte van de vlag er afscheurden zodat het op de Indonesische vlag leek, vervolgens vermoorden ze iedereen die zij tegenkwamen in het hotel. (Nederland heeft hier blijkbaar veel aangericht). Tegenwoordig slapen er in het hotel geen Indonesiers meer. Het verhaal gaat namelijk rond dat er in het hotel de geest van de vermoorde Nederlanders nog steeds in het hotel zijn.

De kamers van het hotel waren overigens echt super luxe en ook een beetje in een Nederlandse style, leuk om te zien. Wij zouden eerst ook in dit hotel verblijven, maar er is uiteindelijk geboekt voor een ander super luxe hotel waar Renee en ik op de 15^e verdieping zaten met uitzicht over heel Surabaya.

De volgende morgen hebben we vier uur in de bus gezeten omdat we naar het midden van Java moesten om daar de vulkaan Bromo te bezoeken. Deze vulkaan is nog steeds actief, in 2004 is er zelfs nog een uitbarsting geweest waar er 2 doden bij vielen. Deze vulkaan hoeften we niet helemaal zelf te beklimmen (dat zou ik anders ook nog niet kunnen met mijn voet die nog niet helemaal goed was op dat moment). Met een jeep werden we er heen gebracht wat weer een super mooi uitzicht gaf! Vervolgens kon je de vulkaan nog verder beklimmen, maar ik besloot dit niet te doen om mijn voet en omdat ik ook al de vullkaan in Bali heb beklommen. Aan het einde van de dag moesten we snel naar het vliegveld omdat Rene en onze leraar hun vlucht moesten halen weer terug naar Bali. De rest bleef op Java!

De volgende morgen zijn we in alle vroegte vertrokken naar het vliegveld omdat we 10:00 uur gingen vliegen naar Yogyakarta. Dit licht aan de westkust van Java. Eenmaal aangekomen in Java en in ons hotel hebben we bij een reisbureau tegenover ons hotel een ‘ tempel tour’ geboekt. Om vier uur ’s nachts (een oud mannetje van ons hotel was gewoon uit zn bed gegaan om ontbijt voor ons te maken) werden we opgehaald door een busje die ons bij een berg bracht (viewpoint) die uitzicht gaf op de vulkaan met daarvoor de Borobodur tempel. Hier hebben wij gewacht op de zonsopgang die achter de bergen op kwam, een heel mooi gezicht. Na dat de zon helemaal op was zijn we doorgereden naar de tempel zelf. De eerste tempel was de Borobodur tempel. Dit is een boedhistische tempel met negen etages. Daar kreeg ik te horen dat iedere dag een soort van pelgrim iedere etage zeven keer rond loopt, dus 63 keer. Eenmaal daar aangekomen was het echt suuuper druk, niet zoals wij het zagen op de foto’s. Wat bleek... allerlei verschillende schoolklassen uit Indonesie waren hier om aan hun school opdracht te werken. Dit hield blijkbaar in, spreek zoveel mogelijk buitenlanders aan en ga met hun een gesprek aan in het engels om je engels te verbeteren. Om de 2 seconden werden we aangehouden en werden de vragen gesteld ‘ Can I ask you something, What is your name, Where are you from, etc’. Het was eigenlijk wel heel schattig.. alle studenten waren super verlegen wanneer ze het aan je vroegen en doken het liefst achter hun papiertje waarop ze hun vragen hadden opgeschreven. Alleen het irritante er van was dat ze allemaal met je op de foto wouden. Ik was dit wel al gewend van Thailand, maar dit was echt extreem. Ik kwam hier om de tempel te bekijken maar had vanaf het moment dat ik er was nog niet 1 beeld van dichtbij kunnen bekijken omdat alle studenten om je heen stonden. Het rare was ook, ze keken je allemaal zo geschrokken en verbaasd aan als je langs ze liep. Er was zelfs een groep vriendinnen die elkaar vast hielden omdat ze mij voorbij zagen lopen. Je zou denken dat ze vaak genoeg toeristen zien die geen hoofddoek dragen en blond zijn, maar ik weet het niet. Uiteindelijk ben ik maar iets brutaler gaan doen en heb ik een aantal keren ‘ nee’ gezegd als ze met mij op de foto wouden zodat ik ook nog wat van de tempel zou mee krijgen (de studenten werden namelijk ook brutaler met stiekem foto’s van je maken en zelfs filmen). De tempel was verder echt super mooi (foto’s staan wel op Facebook). Na dat we daar lange tijd hebben rondgestruund zijn we verder gegaan naar de volgende tempel Prambanan. We hadden gehoopt dat de studenten daar niet zouden komen, maar hier moesten ze blijkbaar ook hun school opdrachten uitvoeren haha. De prambanan is het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex. Deze twee tempels waren wel 1 van de mooiste tempels die ik tot nu toe gezien heb. Misschien omdat ik dit keer ook wat research had gedaan vooraf over de tempels dat ik het nog interessanter vond.

Omdat we de middag geen plannen hadden besloten we naar het strand te gaan. In het reisbureau tegen over ons hotel vertelden ze ons naar het Black Sand Beach te gaan, dus besloten we daar heen te gaan. Eenmaal daar aangekomen zagen we dat het een ‘moslim’ strand was. Je zag niemand in bikini’s daar rondlopen en je zag overal mensen in hun burka zwemmen in de zee, wat mij niet heel erg aangenaam lijkt maar goed. We zijn er daarom ook maar een half uurtje geweest, aangezien wij daar verder niks meer hadden te zoeken aangezien we daar natuurlijk niet in onze bikini mogen liggen.

De volgende ochtend zijn we naar het paleis van de Sultan gegaan. Een heel groot paleis was het. Het jammere vind ik zelf dat het niet echt onderhouden wordt door de Indonesische regering, waarschijnlijk denk ik omdat er simpelweg geen geld voor is. Vervolgens zijn we naar het waterpaleis van de Sultan gegaan die er vlak bij ligt. Om er te komen moesten we door allerlei steegjes en bochten waar de lokale bevolking woont, het paleis is namelijk niet meer in gebruik en daarom hebben veel locals hun kleine huisjes er om heen gebouwd, leuk om te zien. Het waterpaleis had verschillende zwembaden, fonteinen, een ondergrondse moskee en een groot meer. Helaas wordt ook dit waterpaleis niet onderhouden en was het zwembad gewoon groen geworden en beschimmeld, maar zeker wel de moeite waard om te bekijken!

Vervolgens zijn we naar Fort Vredeburg geweest. Deze fort is door de Nederlandsers gemaakt. Het fort is nu een museum geworden wat over de onafhankelijkheidsstrijd gaat van het land Indonesie van de Nederlanders. Nederland heeft hier blijkbaar veel aangericht, waar ik zelf niks van af wist. Ook met het bezoek van het Oranje Hotel, waar we de geschiedenis van het hotel kregen te horen stond ik al verbaasd te kijken. Ik heb tijdens mijn geschiedenis lessen hier nooit les in gehad. Ik weet alleen van de 2^e wereldoorlog af waar de Nederlanders de slachtoffers waren, wat Nederlands vlak na de oorlog in Indonesie heeft aangericht is mij nooit verteld. Hier had ik het ook over met een Nederlandse jongen die ook in het museum rondliep en precies het zelfde dacht. Er was een Indonesisch mannetje, die een aardig woordje Nederlands kon (veel mensen van Java lijken trouwens groot fan van Nederlanders) die ons graag van alles wou vertellen over Fort Vredeburg en over heel yogyokarta. Hij bracht ons uiteindelijk ook nog naar een protestantse kerk die ook van de Nederlanders is met allerlei Nederlandse teksten op de muur.

Die avond zijn we weer teruggevlogen naar Den Pasar, Bali. Ik zou naar de Gili eilanden met Michiel en Nikita, maar mn geld gaat hier best hard dus heb besloten dit na school te doen.. ik ben als het goed is 15 juni klaar met school en vlieg pas 28 juni terug naar Nederland, dus heb ik nog tijd om de Gili eilanden en Lombok te bezoeken.

Omdat ik dus niet meer naar de Gili eilanden ben gegaan, heb ik vier dagen lang lekker gechillt in Seminyak aan het strand. Deze dagen voelden voor mij echt als vakantie. Er waren best veel weer terug in ons hotel, dus bijna alle dagen zijn we met een grote groep naar het strand gegaan waar we niets anders dan gechillt hebben J. De vrijdag ben ik met Milou naar Pototohead beach club gegaan. Dit is een beach club met restaurants en luxe strandbedjes met een infinity pool aan de zee in Seminyak. Eenmaal aangekomen bleken alle bedjes al vol te zijn, dus werden we op een ‘ wachtlijst’ gezet die ons zou oproepen wanneer wij aan de beurt waren, dit kon wel uren duren helaas (24 wachtenden voor ons). Omdat ik zo vaak aan het personeel vroeg op welke plek we waren, kwam er uiteindelijk een medewerker naar ons toe die ons vroeg of wij ook de ‘ luxere’ variant bed wouden hebben, met 1 voorwaarde dat we wel meer moesten uitgeven aan eten en drinken. Zo gezegd zo gedaan en zo hadden we een heerlijke middag met continu bediening die ons van alles bracht. Het eten en drinken was er echt heerlijk, je had er ook letterlijk alles! Voor ons was het nog wel een duur middagje, je zag namelijk om ons heen ook bijna alleen maar Australiers.. voor hun is het geen geld aangezien ze veel meer verdienen dan wij Nederlanders. Dat merk je ook aan alle winkels in Kuta en Seminyak. Je kan hier niet een leuk shirtje, bikini of slippers kopen voor een paar euro zoals in Thailand. Hier zijn alle prijzen gericht op de ‘rijke’ Australiers (voor een bikini betaal je hier ook gauw 50 euro). Zaterdag en zondag heerlijk niks gedaan op het strand en lekker gegeten bij ‘Cafe Bali’ waar ze blokjes kaas en kroketten en frikandellen hebben. Tot nu toe vielen ze altijd tegen, maar dit keer smaakte de krokket bijna hetzelfde als in Nederland, dus de volgende keer probeer ik de frikandel hier uit.

Deze week echt een super drukke week gehad met school. Heel raar, maar ik heb het echt nog nooit zo druk gehad als met school als hier, terwijl ik in Nederland ook gewoon nog werk.. maar ach! Het is ook wel weer grappig! Je bent hier met zo’n grote groep studenten 24/7 bij elkaar (we zijn eigenlijk allemaal huisgenootjes van elkaar) en zodra het druk is zie je iedereen ook met gestresste kopjes rondlopen in de lobby waar iedereen druk bezig is. Dat maakt het wel weer wat minder erg, omdat iedereen met hetzelfde zit;p Wanneer deze druk week voorbij zie je iedereen daarna ook weer biertjes met elkaar drinken en met elkaar stappen. De herkansingen had ik ook vandaag en die zijn naar mijn gevoel wel goed gegaan, dus we zullen zien of ik het moduul in Thailand alsnog heb gehaald en anders heb ik in juni nog een kans.

Dit weekend staan er nog geen plannen vast, keuze zat hier op Bali. Met je eigen scooter hier kom je heel snel overal! Ik begin al steeds meer als een ‘local’ te rijden, lekker veel toeteren als ze niet opschieten (het verkeer is hier altijd echt een chao en het is er altijd super druk) en mij zelf door allerlei bochten wringen om vervolgens weer naast die persoon te staan die je eerst zo nodig moest inhalen;p.

De tijd gaat mij hier trouwens veel te snel.. over 5 weken ben ik alweer terug in Nederland, ik moet er niet aan denken.. maar extra veel genieten hier dus! Tot later xxxxx Suus

Indonesiaaaa

Zooo, na vier uurtjes aangekomen in Indonesie, op Bali om precies te zijn.
Het vliegveld ligt direct aan de zee, dus het leek er even op dat we gingen landen boven op het water maar niets was minder waar!

Na dat we de koffers kregen werd ik er uitgepakt door een beveliger. Of ik mijn koffer wel even open wou maken want ik had iets in mijn koffer wat niet mocht. Met 6 personen hebben ze mijn hele koffer over hoop gehaald en 1 beveiliger hield mij in de gaten en vroeg wat ik hier kwam doen, waar ik vandaan kwam, etc, etc. Na vijf minuten kwamen ze er achter dat ik toch echt niks illegaals bij mij had en mocht ik het vliegveld verlaten (vriendelijk waren ze wel verder hoor).

Vanaf het vliegveld warden we in een busje naar ons hotel gebracht. Direct merkten wij dat de temperatuur hier een stuk lager ligt dan in Thailand, nog steeds wel 35 graden, maar dat is een stuk aangenamer dan een gevoelstemperatuur van bijna 50 graden.

Eenmaal aangekomen warden we gastvrij ontvangen door het personeel van ons hotel, we kregen de sleutel en kwamen in ons ‘ paradijsje’ terecht. Zoo, wat een luxe vergeleken ons verblijf in Thailand. Een super grote kamer, een stort douche, alles is schoon, een heerlijk bed, er is roomservice, je kamer wordt iedereen dag schoon gemaakt, iedere dag schone handdoeken & het hotel heeft een zwembad!! Ik wil verder niet klagen, de accomodatie in Thailand was verder ook prima hoor, dat was meer een studentenhuis zeg maar waarbij je alles zelf moet onderhouden, maar dit was toch echt wel luxe na de afgelopen tien weken.
Een klein minpuntje was dat we geen balkon hadden, althans, die hadden we wel, alleen moisten we daarvoor uit ons raam klimmen en dan naar beneden springen, wat ik heb gedaan en dat verkeerd afliep met een hele zere knie. Toen we dat aangaven bij de receptive kregen wij de kamer naast ons die wel een normale balkon deur heeft waardoor we wel gebruik kunnen maken van het balkon. Toen we die kamer binnen kwamen bleek deze nog groter en luxer te zijn, heerlijk.

Die avond zijn we met zn allen (alle SBRM studenten) uit eten geweest in Seminyak, aan het strand. Ik was eigenlijk wel heel erg moe, maar heb toch besloten om daarna nog even te gaan stappen, wist ik ook gelijk hoe dat was in Indonesie.

De volgende dag waren bijna alle studenten vanuit Thailand overgevlogen naar Bali. We besloten om met zn allen naar Sanur te gaan waar een festival was op het strand. Met 4 busjes zijn we die middag daar heen gegaan en hebben daar heerlijk gechillt en van de zon en de zee genoten, dit was ook gelijk ons enige ‘ rustdag’ aangezien de dag er na onze introductie dag voor het volgende moduul was.

Afgelopen week dus voor het eerst naar Stenden University Bali. Dit was totaal anders dan in Bangkok. We hebben hier onze eigen prive afdeling en alles is veel klein schaliger wat het ook wel weer leuk maakt. De kilo’s die ik ben kwijtgeraakt in Bangkok komen er hier waarschijnlijk weer net zo hard aan aangezien we gratis lunch krijgen op school en dat bestaat uit cake, taart, pizza broodjes, puddingbroodjes, etc.

Het weekend stond voor mij in het teken van alleen maar relaxen. Veel gingen surfen, wat ik ook heel graag wil gaan doen, maar ik was zo gesloopt van afgelopen week dat ik alleen maar op het strand wou liggen. Het is ook best snel gegaan allemaal. Rond 10 april hadden we nog allemaal deadlines in Thailand, zodra die achter de rug waren moisten de koffers worden ingepakt, vervolgens vlieg je naar Bali waar je 1 dag de tijd hebt om te wennen en dan begint het volgende moduul alweer. Veel mensen hebben er last van en iedereen hoor je reopen dat ze echt heel erg moe zijn. Iedereen denkt ook dat de reden is dat je niet even de tijd hebt gehad om te wennen aan een nieuw land en dat je gelijk weer in een volgend moduul wordt gegooid waarbij je direct al veel moet gaan doen voor school, maar ach, in het diepe gegooid worden is ook niet erg. Zaterdag zijn we met de scooter naar Sanur gereden waarbij wij de hele middag op het strand hebben gelegen, of eigenlijk bij het zwembad naast het strand hebben gelegen. Een viva en een flair erbij en mijn middag was compleet. Zondag zijn we naar Seminyak gereden op de scooter en hebben daar opnieuw de hele middag vertoeft. Daar aangekomen zagen Renee en ik dat de golven echt suuuper hoog waren. Wij zijn direct de zee in gegaan om de golven op te zoeken, we waren net een stel kleine kinderen, haha. Steeds hoger warden de golven en ik heb een aantal keren flinke slokken binnen gekregen, maar dat mocht de pret niet drukken!

Afgelopen dinsdag ben ik met een paar meiden op de scooter naar Monkey Forest gegaan wat ongeveer een uurtje rijden van ons hotel afligt. Monkey Forest is een oerwoud in Ubud met allemaal kleine en grote aapjes, super schattig! Zodra je een banaan in je handen had wisten ze niet hoe snel ze naar je toe moesten komen en op je moesten springen. Aaien mocht je ze niet aangezien je dan kans hebt dat ze je gaan bijten, hun bepalen wat er gaat gebeuren. Ik wou graag een klein aapje op mij hebben springen, maar er was een grote aap in de buurt, waar de kleintjes bang voor waren. De grote aap kwam naar mij toe en ging op een gegeven moment boven op mijn hoofd ging zitten om vervolgens rustig zijn banaan op te eten, haha. Vervolgens zijn we naar de rijstvelden gegaan waar Ubud bekend om staat. Echt een super mooi gebied en we hadden een heel mooi uitzicht over de rijstvelden. Rond drie uur zijn we weer terug naar ons hotel gegaan omdat om vier uur mijn scooter klaar zou staan. Iedereen huurt hier een scooter voor tien weken, aangezien dat hier het voornaamste vervoermiddel is en je met een scooter overal op het eiland kan komen. Overal op de weg zie je scooters, echt overall. Soms zit de locale bevolking wel met 4 en zelfs met 5 man op 1 scooter, gewoon met een heel gezin. Ik heb geen rijbewijs in Nederland & laat staan een international rijbewijs, maar het is hier zo corrupt, dat je hier gewoon een rijbewijs kan kopen, wat ik en meerdere studenten hier dus ook gedaan heb voor ongeveer 20 euro omgerekend. Ik ben hier net zo goed niet verzekerd als de gene met wel een rijbewijs aangezien de scooters hier gelden als motors in Nederland, dit was ook in Thailand zo, heel frapant.

Afgelopen weekend ben ik met Karlijn, Renee & Peter weer naar Ubud geweest. We gingen een fiets huren zodat we naar een tempel, een paleis, naar een olifantengrot en naar rijstvelden konden gaan (Ik was hier al een keer geweest, maar de rest nog niet). Helaas zat het weer weer eens niet mee (het regent al 2 weken in Bali, ze noemen het de na weeen van het regenseizoen) en hebben we de fietsen gauw weer ingeleverd. We zijn nog wel de markt opgegaan waar ik hele mooie onderzetters heb gekocht en ook hebben we de mooie tempel bezocht maar daarna hebben we ook direct de taxi teruggepakt naar ons hotel omdat het echt hoosde!

Die zondag ben ik met een groepje naar ‘ Koningsdag’ geweest. Een dag te vroeg, maar de maandag hadden wij gewoon school. We wisten hier vanaf omdat Stenden University had mee georganiseerd aan dit event. Eenmaal aangekomen hebben we ons gelijk op het eten gericht (lees: appeltaart, poffertjes, kroketten, frakandellen). Naja de frikandellen kennen ze hier nog steeds niet. In Thailand en Bali doen ze hun best om de frikandellen na te maken, maar het is nog nooit echt gelukt. De frikandellen kunnen ze namelijk niet importeren, waarom is mij uitgelegd maar ik ben dat vergeten helaas.

Er waren ongeveer een stuk of 300 man aanwezig. Veel gezinnen en de kinderen waren bijna allemaal halfbloedjes, 1 van beide ouders zullen dan wel uit Nederland komen. Het was wel eventjes gezellig maar na een uur zijn we weggegaan nadat we al het Nederlandse eten op hadden, haha. De volgende ochtend toen ik in de les zat kreeg ik allemaal dronken appjes, voiceberichtjes en filmpjes toegestuurd van koningsnacht in Groningen, dit was ook het enige moment dat ik Nederland even mistte;p

Donderdag zijn we met zn allen (ik denk wel een groep van 60 mensen) uitgegaan! Er is een club waar ze van 9 tot 10 gratis cocktails uitdelen, dus daar namen we het van & leuk dat het was! Het komt er op neer dat ik uiteindelijk naar mijn kamer ben gebracht omdat ik anders daar waarschijnlijk niet zou komen.. de volgende dag wou ik heel graag naar het strand, maar mn lichaam werkte een beetje tegen hihi. De avond had ik dan ook pas weer honger en ben toen heerlijk uit eten geweest met Alie!
De rest van het weekend heb ik met Robin door Bali getourd. We zijn eerst naar de tempels op het water gereden! Ik zag altijd iedereen die in Bali is geweest met foto’s van deze tempel dus vond dat ik deze ook maar moest zien. Vanaf de tempels had je een mooi uitzicht had op het meer met de bergen op de achtergrond, de wolken hingen echt super laag dus dat gaf wel een mooi gezicht.
Toen we terug liepen namen we een touristische route en kwamen we een paar Balinese vrouwtjes tegen die ons bij ons riepen. De vrouwtjes hadden samen met hun hele familie een tempel afgehuurt waar ze een ceremonie gingen houden (vraag mij niet wat). Ze boden ons koffie aan, wat echte Balinese koffie was, mierzoet, maar ik lust ook alleen maar koffie met veel suiker er in dus ik vond het wel lekker!
Natuurlijk wouden ze met ons op de foto en we hebben daar nog en half uurtje zitten kletsen. Vervolgens zijn we doorgereden richting de vulkaan die we die nacht zouden beklimmen. Vanaf de tempels was het nog 2 uur rijden er heen dus het was nog wel een aardig ritje. Natuuurlijk begon het net na 2 minuten te regenen en hebben wij de volledige rit in de regen moeten rijden, wat een ellende.
Na 4 uur kwamen we eindelijk in het dorp aan die tegen de vulkaan aanligt. Onderweg kwamen we een man tegen die wel een hotel voor ons wist. Wij zijn hem gevolgd en hij bracht ons bij een mooi hotel die direct aan het meer lag van de vulkaan. Aller eerst hebben we onze kleren uitgedaan die echt zeiknat waren. Toen ik mijn tas leegde waren ook al mijn kleren nat die ik die nacht aan moest om de vulkaan te beklimmen. Ik ben daarom in totaal een uur bezig geweest om alles droog te krijgen met mijn fohn (wat een uitvinding, wat een droger kennen ze hier niet!). Daarna zijn we vroeg op bed gegaan want om 03:00 uur ging onze wekker! Om 04:00 uur stonden Robin en ik samen met een Amerikaans stel klaar om te vertrekken met onze gids. God bepaald wanneer het stopt met regenen werd er continu gezegd en gelukkig heeft hij naar mij geluisterd;p want om precies 04:00 uur stopte het met regenen. Het was echt best wel een zware tocht. We liepen met alleen maar een zaklamp door de bergen en het was behoorlijk koud! Na ongeveer 2 uren waren we boven en toen begon het ook licht te worden. We hadden echt behoorlijk geluk want rond die tijd begon het helemaal op te klaren en konden we de zonsopgang zien boven op de vulkaan, echt een heel mooi uitzicht. De vulkaan is nog steeds actief en daarom konden wij ook een eitje koken in de vulkaan omdat het zo heet was. Na een uurtje boven op de vulkaan gezeten te hebben hebben wij onze weg vervolgd naar de andere vulkaan, waar ook nog echt stoom vanaf kwam, of stoom, ik weet niet hoe je het anders noemt, rook? Iniedergeval, daar testen ze nog iedere dag hoe het er met de vulkaan aan toe gaat en of er er kans is dat hij weer uitbarst. Op een gegeven moment kregen we het heel heet onder onze voeten omdat we op een gedeelte liepen waar de lava onder zit, echt een vreemd idee, maar wel heel interessant! Op een gegeven moment ben ik uitgegleden en tot stilstand gekomen tegen een steen met mijn voet. Ik schreeuwde het even uit, maar na 3 seconden was de pijn gewoon volledig weg, dus er was vast niks aan de hand. Uiteindelijk hebben wij er 3 uur over gedaan om beneden te komen en hadden wij de langste wandeltocht van de vulkaan er op zitten (we hadden de keus uit 4 5 of 6 uur en kozen de langste). Na dat we in het hotel waren aangekomen hebben we gelijk onze spullen gepakt en hebben we onze scooter gepakt richting Den Pasar. Onderweg op de scooter begon mijn voet steeds meer pijn te doen, ik snapte er niks van. Halverwege de rit toen ik moest tanken moesten zelfs mannen mij van de scooter afhelpen omdat ik er niet meer kon afstappen. Toen Robin en ik pizza gingen eten, moest ze mij gewoon naar binnen tillen omdat ik er gewoon niet op kan staan, hoe graag ik ook wou. Eenmaal in het hotel hebben ze de dokter voor mij gebeld die direct is gekomen. Conclusie: Enkelbanden verrekt of gescheurt, maar ik denk verrekt want de pijn valt nu alweer wat mee en kan al een klein beetje lopen, maar het kan nog wel een week duren voordat ik weer helemaal kan lopen.. helaas!

Morgen heb ik alleen nog maar school en daarna heb ik maar liefst anderhalve week vakantie, daar was ik aan toe! Met school ga ik donderdag naar Surabaya (ik hoop dat mijn voet dan helemaal goed is), daarna vlieg ik door naar Yogakarta met Femke, Renee en Karlijn, dinsdag vlieg ik weer terug en ik wil dan nog heel graag naar de Gili eilanden of naar Lombok, met wie zie ik dan wel weer :D

Vanacht ga ik half 2 mijn bed uit omdat er een paar hebben gezorgd dat wij live mee kunnen kijken naar dodenherdeking in Nederland. Om 02:00 uur is het namelijk 20:00 uur in Nederland! Dus ik zal snel mn bed in en de wekker zetten!

Ik hou jullie op de hoogte! X Suus

Bangkok (Thailand), thankyou, you were awesome!

Doei Thailand, Hallo Bali! Mijn laatste blogje vanuit Thailand (dubbel gevoel dit).

De laatste paar weken van een moduul zijn altijd stresssss & zo ook dit moduul hier in Thailand.. alle drie de rapporten af maken, fieldtrips afmaken en leren, veel veel leren. Omdat ‘ Koh Chang ‘ nog om mijn lijstje stond waar ik perse heen wou in Thailand (en ook omdat ik het min of meer beloofd had) heb ik er voor gezorgd dat ik al mijn schoolwork af zou krijgen. Het leer werk zou ik mee nemen, want zeg nou zelf.. leren op het strand in een hangmat of op mijn bed in een kamer waar de airco het vaak begeeft, dan kies je toch liever voor het strand.

Vrijdag ochtend zijn Lotte en ik 06:00 uur vertrokken vanaf ons appartement richting het drukke ‘ Victory Monument’. Vanaf daar hebben wij de van gepakt richting Koh Chang wat 6 uurtjes rijden is. Vanaf de pier (waar de ferry naar Koh Chang gaat) vaarden we in een half uur naar het een na grootste eiland van Thailand. Vooraf had ik op booking.com al een resort geboekt, en een resort was het zeker. Bij aankomst brachten ze ons naar een strandhuisje wat pal aan het strand lag (prive strand), een suuuper mooi uitzicht natuurlijk. Van anderen had ik gehoord dat er een tentje was op Koh Chang waar een Nederlandse man frikandellen en krokketten maakte, dus daar zijn wij die avond direct heen gegaan (Ja, na iedere dag Thaise eten voorgeschoteld te krijgen, vind ik dat dit mag).
De volgende morgen hebben wij een scooter gehuurd om het eiland te verkennen. Dit eiland is verreweg het beste eiland om met je scooter rond te rijden. De wegen zijn net zo goed als in Nederland en er zijn niet veel bochten, we reden daardoor wel bijna 80 km, wat niet echt de bedoeling was, maar daardoor hebben wij het wel gered om in een ochtend het hele eiland te verkennen. We kregen van de scooter verhuurder als tips dat we naar ‘ Long Beach’ moisten gaan en dat hebben wij gedaan. Om daar te komen moest je wel een kwartier lang door alleen maar brokken stenen rijden, wat natuurlijk hartstikke gevaarlijk is met een scooter. Op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat mij scooter bleef haken en er op een gegeven moment van door vloog. Ik heb mij gelukkig er op tijd van af laten vallen, maar het had ook anders kunnen lopen. Eenmaal aangekomen bij Long Beach, snapte wij direct waarom wij hier heen moesten gaan, waauw wat een mooi strand en wat een helder blauwe zee, bijna net zo mooi als Maya Bay (Koh Phi Phi). Toen ik het water in ging lopen voelde het net alsof ik met mijn voeten in een bad stapte.. het water temperatuur lag tegen de 40 graden! Wil je dus af koelen in de zee, gaat dat ook niet haha. Het strand was vrijwel leeg en er was maar 1 huisje daar. Daar spraken wij de 2 bewoners van het huisje die vertelden dat dit gebied (nog) niet bekend is bij de toeristen en dat het daarom rustig is, heerlijk! Koh Chang is namelijk binnen 5 jaar helemaal veranderd van een rustig plekje tot een ware resort voor backpackers en toeristen, wat aan de ene kant wel jammer is. In de middag hebben wij lekker rustig aan gedaan en hebben we aan het strand gelegen van Lonely Beach en White Sand Beach J, ook hier was de zee warm! ‘s avonds was het de bedoeling om te gaan ‘ studeren’, maar net op dat moment bedenkt mijn laptop aka heethoofd, om er mee op te houden (ik heb ondertussen noodgedwongen een nieuwe gekocht met Thaise telkens, heel leuk!). De volgende dag hebben wij heerlijk aan onze prive strand gelegen en heb ik zowat de hele middag gekletst met een Nederlandse vrouw die stewardess is bij KLM. Ze heeft mij de hele middag verhalen verteld waardoor ik aan het einde van de dag levend verbrand was, oeps! Aan het eind van de middag moisten we helaas weer naar huis omdat wij de volgende dag weer school hadden.

Maandag, dinsdag en woensdag stonden alleen maar in het teken van school, maar gelukkig konden we na de tentamens op woensdag ochtend zeggen dat we ein-de-lijk klaar waren met school. Vanaf 11 t/m 14 april is hier in Thailand het SonKran Festival & dat werd woensdag middag al een beetje ingeluid.

Om 12:00 uur werd er gratis eten uitgedeeld en daar zijn wij Nederlanders natuurlijk wel bij. Na het eten werd er om 13:00 uur een soort van watergevecht gehouden. Eerst was het een beetje water over elkaar heen gooien, maar op een gegeven moment was iedereen kleddernat haha, de kleine Thaise kindjes vonden het ook maar al te mooi. Na het watergevecht kwam de president van Rangsit University langs’ en ging elke nationaliteit die op de universiteit studeert zich voorstellen met de vlag van je land in handen. Er studeren welgeteld bijna 40 verschillende nationaliteiten op de Universiteit. Van onze groep waren dat de landen Nederland, Duitsland, Indonesie, Vietnam, Frankrijk, Finland, Bulgarije en Finland. Onze Thaise lerares deed ook vrolijk mee en was op een gegeven moment ook zeiknat. Officieel hadden wij examen van 13:00 t/m 15:00 uur, maar dit schafte ze af en heeft beloofd ons allemaal een 8 te geven, ja zij kan dit maken blijkbaar.. maar mij hoor je niet klagen.

Zo raar, we zijn hier met een stuk of 80 studenten en iedereen vertrekt op verschillende tijden en dagen naar Bali.. iedereen ziet elkaar dus weer op Bali. Helaas gaat niet iedereen mee naar Bali, sommige volgen 1 moduul en vliegen dit weekend weer terug naar Nederland, of vliegen door naar Zuid-Afrika of Qatar. Jammer, want je bouwt hier echt een band op met zn allen! Ook ga ik dit land & de wereldstad Bangkok zeker missen want ik heb hier echt een super tijd gehad die ik echt niet had willen missen!

Zoooo, ik zal mijn laatste dingetjes eens gaan inpakken en nog snel even proberen te slapen want over 3 uurtjes worden we opgehaald met de taxi die ons naar de Airport brengt.

TOT OP BALI!!!

'' Bangkok, like Las Vegas, sounds like a place where you make bad decisions ''

Hellootjes!
Tijdje niks van mij laten horen (school is hier écht suuuper druk) maar ik heb beloofd mijn blogs bij te houden dus bij deze (een tikkeltje gehaast) door het school werk door, mijn avonturen van afgelopen 3 weekjes Bangkok.

15 maart ben ik met Lotte naar Ayutthaya geweest, dit was ooit de hoofdstad van Thailand.
Hier hebben we veel oude tempels en buddha beelden bezocht. Ik was het al een beetje gewend maar ik ben bij Ayutthaya met 3 verschillende groepen op de foto geweest. Met Chinezen, Japanners en een Thaise school klas. Ik dacht dat ze met mij samen, met de hele klas op de foto wouden, maar elk kind (van rond de 12 jaar) stond met zijn/haar smartphone klaar om een ‘selfie’ met mij te maken, waarom is voor mij nog steeds een raadsel (misschien om mijn blonde haar?)

Rond 12 uur zijn we met de taxi naar het centrum van Bangkok gereden om even te lunchen om vervolgens met de sky-train naar Chatuchak market (Weekend markt) te gaan. Op deze markt hebben ze duizenden kraampjes met allemaal kleren, souvenirs, eten, echt van alles.
Ik heb hier 2 mooie handgemaakte jurkjes gekocht voor nog geen 8 euro, ja hier kan je wel goed winkelen. Na een paar uur had ik het wel gezien, het was zo verschrikkelijk druk en zo heet, dat ik daar op een gegeven moment echt weg moest. Lotte en ik zijn uiteindelijk weer met de taxi naar huis gegaan en hadden ons voorgenomen vroeg naar bed te gaan. Eenmaal aangekomen werden we toch overgehaald door een groep om mee te gaan stappen omdat Danielle die avond jarig was! Oke, vooruit!

We gingen met de taxi naar Club Levels. Een club op de 6^e verdieping met een suuper mooi uitzicht over Bangkok. Vlak voor de club zag ik een moeder met kinderen op de grond liggen, de baby kroop wat over de straat en zag ik zelfs bijna in de rioolput vallen, maar die moeder gaf er niet eens om.
Je ziet echt zo goed het verschil tussen arm en rijk in Bangkok, er is gewoon geen middenweg, zoals we in Nederland hebben. We hebben uiteindelijk een leuke avond gehad en heb daar voor het eerst in 6 weken (toen) een wijntje gehad die er zeker wel in gingen.

De donderdag er na (19 maart) zijn we voor mijn verjaardag (21 maart) naar de pizzeria en naar de bioscoop geweest. Een grappig feitje is dat vlak voor de film begint iedereen in de zaal moet opstaan om naar het volkslied te luisteren, heel officieel allemaal. De reclames overigens duren niet 10 minuten maar bijna 40 minuten voor dat de film begint. In Nederland krijg je vaak plaatsen aangewezen wat op je ticket staat, maar toch ga je meestal gewoon ergens zitten in de zaal, hier zijn ze daar heel strikt in en halen de mensen als je op hun plek zit gelijk de bewaking er bij zonder dat ze eerst naar jou toe komen, waarschijnlijk durven ze dat niet. Als je ze dan ‘boos’ aankijkt (natuurlijk wel onterecht) kijken ze verlegen weg.

De vrijdag zijn we met een hele grote groep Duitsers en Nederlanders (ik denk wel een groep van 40 man) naar Bungalow geweest. Een club en een bar vlak bij onze villa. Om 00:00 uur zou ik 23 jaartjes oud worden! Om 12 uur heb ik dan ook wel een kwartier mensen lopen zoeken, ik voelde mij op dat moment ook écht wel jarig wat ik normaal nooit heb. Dit keer was ik in plaats van 24 uur, 30 uur jarig, want op 22 maart kreeg ik nog steeds allemaal felicitaties omdat het in Nederland nog 21 maart was. Die nacht heb ik met een Thaise advocaat gesproken die ook eens in Nederland is geweest. Hij kon best goed engels (wat heel bijzonder is hier in het land) en ik vroeg hem ook hoe dat kwam. Hij vertelde ons dat de mensen in Thailand totaal geen ambities hebben om iets te bereiken en dat ze min of meer ‘bang’ voor ons zijn als er een westerling naar hun toekomst om iets te vragen omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren. Mensen uit Thailand hebben één ideaalbeeld en daar zijn er miljoenen van, ze onderscheiden zich totaal niet en iedereen lijkt het zelfde. Toen ik thuis kwam waren er ballonnen op gehangen en de letters 23 (zie foto op Facebook) écht super leuk! Op mijn verjaardag heb ik vooral lang geslapen, heb ik ontbeten met taart en heb ik mij zelfs getrakteerd op Mac-Donalds & Starbucks met nog een paar, hihi.

De volgende dag (22 maart) ben ik samen met Lotte naar Bangkok gegaan om vervolgens een fietstocht te doen door Bangkok voor 3 uren lang. Eenmaal daar aangekomen bleken Michiel, Maas en Waut bij de zelfde organisatie geboekt te hebben (Co van Kessel, een Nederlandse organisatie) dus gingen we vandaag met z’n 5en (met nog 2 Nederlanders en 2 deensen) op pad. Het fietsen was heerlijk! Lekker fietsen door de kleinste steegjes van Bangkok. Hier zag je pas écht hoe arm sommige mensen in Bangkok zijn en hoe onhygiënisch ze leven. Ook zag je tijdens het fietsen hoe veel mensen er eigenlijk in Bangkok wonen. Je zag veel arme straten die uitzicht hadden op de grote wolkenkrabbers waar voornamelijk de succesvolle rijke westerse mensen werken. Na het fietsen hebben we de taxi gepakt naar Koh San Road waar we vervolgens hebben gegeten.

Inmiddels begin ik ook te merken dat het regenseizoen er aan komt in Thailand (dit zullen wij gelukkig niet meemaken). Steeds vaker is hier hele erge onweer, zoals afgelopen week. Hier in Thailand heb ik nog nooit zulke mooie flitsen gezien en veel, echt veel achter elkaar. Nikita & Nina kwamen terug van het centrum van Bangkok en zeiden dat Bangkok volledig ondergelopen was en dat de auto’s/taxi’s bijna dreven. Het zweet brak hun taxi chauffeur bijna uit en ze zagen allemaal auto’s tegen elkaar knallen. Vlak bij onze ‘villa’ was er ook een grote boom geraakt door de bliksem, hij lag helemaal door midden. De flitsen gingen vervolgens ook nog wel de hele nacht door in plaats van een uurtje in Nederland.

Afgelopen weekend ben ik na de fieldtrip met Roos naar Bangkok gegaan waar we vervolgens hebben gegeten op Koh San Road samen met haar vriend die een weekje in Thailand kwam om haar op te zoeken. Hun zijn vervolgens vertrokken naar Hua Hin en ik heb de taxi gepakt naar Victory Monument. Daar werd mijn tas open gescheurd door een jongen maar gelukkig draaide ik mij op tijd om en hij heeft er niks uit kunnen halen. Ik heb vanaf dat moment mijn tas ook maar voor op gehouden J . Vervolgens heb ik de sky-train gepakt die mij naar de weekend market bracht. Ik was er de vorige keer overdag en dat was mij veeel te heet, maar ik wou nog wel heel graag nieuwe jurkjes. ik hoopte dus dit keer dat het én rustiger was én aangenamer winkelen door het weer. Beide klopte. Ik ontmoette daar drie Amerikanen waarmee ik een paar uur samen heb gewinkeld. Het was er lekker rustig en bijna alle kraampjes waren open waardoor ik alles heb kunnen vinden wat ik zocht.

De volgende ochtend heb ik erg lang geslapen (avond er voor was weer een avondje Bungalow) en ben ik daarna samen met Peter & Barak naar Siam. Siam is een heeel groot winkelcentrum midden in Bangkok waar ook de vertrouwde Forever 21, H&M en de ZARA in zitten. Het rare is dat de H&M hier duurder is dan in Nederland (of het was mijn gevoel). Wat mij op viel was dat er een shirtje hing in de ZARA wat €4,00 was, maar op de achterkant stond 350 Bath, wat bijna €10,- inhoudt. Bij de kassa bleek dat je met dollars, Euro’s & Bath kon betalen, dus had ik mijn euro’s mee genomen had ik het dubbele kunnen kopen dan als ik hier met bath zou betalen.. vreemd.

’s avonds zijn we met een grote groep weer naar het centrum van Bangkok gegaan voor een avondje stappen. We zijn eerst naar een barretje gegaan wat ‘Cheap Charlie’s Bar’ heet. Een leuk barretje aan de rand van de weg waar alle drank 80 bath is. Hier hebben we ons eerst goed lopen in drinken, aangezien de drankjes in de clubs in Bangkok behoorlijk duur zijn. We zijn daarna met groepjes in de taxi gegaan om naar de Glow Club te gaan. Duc en ik namen als laatste de taxi. Op een gegeven moment was er een kruispunt waarbij de stoplichten stuk waren. In Nederland is iedereen dan extra voorzichtig maar hier reden ze als gekken met 80 tot 100 km per uur door elkaar heen om zo niet stil te hoeven staan. Dit was vragen om ongelukken & ja hoor.. Een auto knalde keihard tegen ons aan waardoor we van 80 naar 0 gingen binnen 1 seconde, een keiharde klap. Onze taxi chauffeur had ze beide handen aan het stuur en zat alleen maar voor zich uit te staren. Ik vroeg Duc of hij ergens last van had, maar dit hadden we beide niet gelukkig. Ik ben daarna naar de chauffeur gaan kijken die naast ons zat en die leek ook wel in shock, want uitstappen deed hij niet en hij staarde maar wat. Na 5 minuten (misschien ook wel minder, ik zat vol adrenaline) kwamen ze pas in actie en gingen wij kijken wat de schade was. Onze auto was redelijk Total loss en kon daarom ook niet meer verder rijden. Wij zijn uiteindelijk van de snel weg gelopen en hebben geprobeerd een andere taxi te regelen. We kwamen na 300 meter 2 Australische meisjes tegen die het er zelfs over hadden dat ze een harde klap hadden gehoord, ja dat waren wij. Uiteindelijk een super leuke nacht gehad in Glow Club waar ze super goeie Techno draaiden.

Ik zit hier inmiddels al weer meer dan 2 maanden en over 1,5 week verlaat ik dit mooie land alweer om vervolgens 3 maanden te bivakkeren in het mooie Indonesië (Bali). De tijd vliegt hier, ik heb echt niet het gevoel dat ik hier al zo lang zit, dat is dus een goed teken!

School is overigens echt veel vergeleken dat wij in Nederland moeten doen. In Nederland werk ik naast mijn studie er ook nog 3 dagen bij, maar hier ben ik bijan iedere dag wel bezig en vooral door het super warme weer en het trage internet (dat is écht een ramp J) is iedereen nog meer tijd kwijt aan school.

Vrijdag ga ik samen met Lotte naar Koh Chang. Ik heb mijn schoolwerk helaas nog lang niet af, maar neem daarom mijn laptop maar mee naar dit eiland. Ik kan vast beter werken in een hangmat dan op mijn bed binnen. Wish me luck voor aankomende week.. Tentamens en de laatste loodjes voor alle rapporten die ingeleverd moeten worden L

See ya!
X Suus

Chiang Mai, Pai, Chiang Rai & Koh Samet

Hallo lieve mensjes!

Een lange blog dit keer: mijn voorjaarsvakantie in Chiang Mai, Pai en Chiang Rai en tot slot een mini vakantie op Koh Sumet. Enjoy!

Afgelopen week hadden we net als Nederland voorjaarsvakantie, dus bij deze een mooie gelegenheid om het noorden van Thailand te verkennen.

Zaterdag 21 februari vroeg in de morgen vlogen we van Bangkok naar Chiang Mai. Het was écht heel vroeg maar we werden direct in de lucht al wakker geschud omdat er behoorlijke turbulentie was. Na aankomst in Chiang Mai en in ons appartement kwam Inge op het idee om een fiets te huren om zo door Chiang Mai te rijden en langs alle tempels te fietsen, zo gezegd zo gedaan. We hebben die dag vele tempels bezocht, waaronder de tempel Wat Phra Singh. Een hele mooie tempel die we ook van de binnenkant hebben bekeken. We moesten daarvoor wel een soort van gewaad aan omdat je daar niet naar binnen mag met blote schouders en blote benen (bij de meeste tempels mag dat niet). Binnen de tempel staat aan het einde een hele grote buddha die door allerlei boeddhisten aanbeden wordt die daar vlak voor de buddha op de grond zitten.
Na de tempel bezoekjes zijn we lekker gaan eten aan de overkant van Phra Singh en hebben we vervolgens een Tourist Information of Thailand opgezocht om een trip voor zondag te boeken, dit werd een trip naar de ‘Elephant Camp’.
’s avonds zijn we naar de Night Bazaar gegaan waar Chiang Mai bekend om staat, na lang zoeken heb ik een bikini gevonden (die ook nog eens past aangezien ze hier niet de westerse Cups gewend zijn), ik was namelijk mijn bikini vergeten mee te nemen, slim. Voor de rest nog wat souvenirtjes gekocht en nog een kort broekje (wéér met olifanten er op, jaa ik vind ze echt leuk!)

Zondag zijn wij met zn 6en naar de olifanten toe geweest. Wauw wat zijn die beesten eigenlijk groot als je er naast staat. Als eerste hebben we de olifanten gevoerd met bananen, als het aan hun ligt kunnen ze er wel 1000 op. Vervolgens heb ik een stukje op zo’n mooie olifant mogen rijden, ieeh dit was wel een beetje eng, je zit totaal niet stabiel en je zit echt hoog, ook al lijkt de olifant veel kleiner op de foto’s vind ik. Vervolgens zijn we samen met de olifanten naar de rivier gelopen waar ze lekker in konden badderen en waar wij de olifanten konden wassen, de olifanten vonden het heerlijk!

Na dat we allemaal terug waren gebracht in ons hotel en de rest ging bijkomen, heb ik snel een tuktuk aangehouden en gevraagd of hij mij wou afzetten bij Tiger Kingdom. Eenmaal aangekomen wou de tuktuk chauffeur wel op mij wachten om mij daarna weer af te zetten in ons hotel.
Bij de ingang moest je aangeven welke tijgers je wou bezichtigen, ik heb voor de middelgrote gekozen. Wauw, wat zijn tijgers ook mooie beesten. Ik heb ze mogen aaien en ben met ze op de foto gegaan. Voor mijn voeten kregen twee tijgers ruzie waardoor ze elkaar begonnen te klauwen en te brullen. Ik werd toen ook weggetrokken door een bewaker omdat ik er misschien tussen zou kunnen komen, maar alles ging goed. Ik ben blij dat ik dit gedaan heb. Eerst de olifanten en daarna de tijgers, een hele ervaring!

Voor maandag hadden wij voor de hele dag een mini bus geregeld, deze chauffeur zou ons de hele dag overal heen rijden waar we maar heen wilden. Helaas werden 6 van de 10 van onze groep ziek wakker omdat zij de dag ervoor een voedselvergiftiging hebben opgelopen helaas, waarschijnlijk door de Patei die we bij de elephant camp kregen. Hierdoor voelden alleen Inge, Fenna, Renee & ik zich goed genoeg om mee te gaan.

We begonnen de dag met een tempel bezoek, namelijk de Wat Prathat Doi Suthep tempel. Dit is een tempel midden in de bergen van Chiang Mai. Om de tempel te kunnen bezoeken moet je eerst 309 treden belopen om er te komen, ik was aardig kapot toen ik er boven aan kwam,vooral omdat het ook al rond die tijd 35 graden was en de zon fel scheen. Boven aan had je een super mooi uitzicht over de stad Chiang Mai. Ook in deze tempel moesten wij weer onze schoenen uittrekken en bedekt gekleed zijn om naar binnen te kunnen. Om de tempel heen was een soort tempelcomplex met allerlei andere buddha’s en beelden, dus er was genoeg te zien. Vervolgens hebben wij onze privé chauffeur (jaja) gevraagd om ons naar bekende watervallen te brengen, dit deed hij en we hebben een tijdje gechillt bij mooie (wel kleine) watervallen. Het water was alleen wel ijskoud, hihi.
Het was op een gegeven moment wel al laat en we besloten onze dag af te sluiten bij hotsprings. Hij bracht ons bij een soort resort waar hotsprings waren, het park was mooi maar de hotsprings waren niet de hotsprings die wij bedoelden haha, hier zaten mensen hun eitjes in te koken, wij konden er niet in zwemmen, daar stonden we dan in onze bikini’s!
We zijn daarom het resort maar over gaan lopen en hebben een Thai massage genomen. Ik ging liggen en was gelijk al een beetje bang, want ik hoor van iedereen dat het ontiegelijk zeer moet doen en dat je het wel uit kan schreeuwen, maar ik vond het heel erg mee vallen. Ja het deed een paar keer goed zeer maar voor de rest heb ik er vooral van genoten en is zo’n Thai massage voor mij voor herhaling vatbaar.

Dinsdag ochtend zijn we door dezelfde privé chauffeur naar Pai gebracht. Pai ligt ongeveer 140 kilometer van Chiang Mai en is een klein dorpje wat een hippieachtig sfeertje heeft. We namen bijna allemaal een reistabletje in want de weg daar naar toe telt maar liefst 762 bochten.
Gelukkig werd er niemand misselijk en kwamen we heelhuids aan in Pai waar we naar onze accommodatie werden gebracht. Eerst lekker gegeten en daarna gekeken wat we de dag er na wouden gaan doen, een scooter huren leek ons wel wat. De volgende morgen zijn we daarom ook vroeg uit de veren gegaan om een scooter te gaan huren aangezien ze al vrij snel uitverkocht zijn. Daisy was de enige ervaren bestuurder, de rest deed het allemaal voor het eerst. Ook ik heb nog nooit scooter gereden, laat staan dat ik een rijbewijs heb, maar het enige wat ze wouden zien was één paspoort van ons groepje, daarna lieten ze je gewoon gaan. Ik wist zelfs niet eens hoe ik een scooter aan kreeg, haha. Ach na 2 minuten had ik het wel onder de knie en vond ik het appel eitje, natuurlijk was het voor mij nog wel heel erg opletten want mocht er ook maar iets gebeuren met mij dan ben ik dus niet verzekerd. Ik zag namelijk veel mensen met verband om hun benen en armen en wou zelf niet zo eindigen. Aller eerst zijn we met de scooter naar het China Town van Pai gereden, waarna we onze tocht weer vervolgden naar de Pai Canyon. Een super mooi uitzicht waar we leuke foto’s hebben gemaakt. ’s Avonds koelt het hier heel erg af maar overdag was het hier snikheet, dus op een gegeven moment besloten we ook langs de Hot Springs te gaan waar we even konden afkoelen in het water. Na een tijdje lekker in de zon hebben gelegen en te hebben gezwommen hebben we de scooters weer gepakt en zijn we naar een hele grote witte Buddha in de bergen van Pai gereden. Het werd daar op een gegeven moment steeds drukker omdat je vanaf daar heel goed de zonsondergang kon zien, een heel mooi gezicht. Eenmaal toen de zon onder was zijn we naar een restaurantje gereden in de bergen die uitzicht gaven over het hele dorp. Het begon toen ook al snel af te koelen. In de nacht kan het hier wel 15 graden worden (overdag rond de 40).
Later op de avond toen iedereen vroeg ging slapen heb ik contact gezocht met een andere groep van onze minor die ook die dagen in Pai verbleven. Ik heb ze opgezocht in een leuke hippie bar. Overal lagen er matrassen en kussens en hangmatten door de hele pub heen. Ook zag je overal hippies rondlopen, erg gemoedelijk en gezellig.
In Thailand is drugs verboden maar ik heb menig man met een joint in zn handen gezien en ook kon je magic pizza’s bestellen waar hasj in is verwerkt, net of wordt het hier een beetje door de vingers gezien. Ik wou er nog wel een paar dagen blijven om lekker te relaxen en ik snapte nu ook wel waarom backpackers hier soms weken verblijven om gewoon lekker te chillen. Michiel Toby Wout en Maas verbleven in een quest house die gerund werd door een Britse man die net 2 dagen daarvoor opa was geworden. Blij dat die was haalde hij hun na het ‘uitgaan’ op in een pick up truck. Hij zei tegen de rest dat ze ook in konden stappen en zodoende zaten we met zn 14en in de pick up truck na een Britse bar die wij van hem moesten gaan bezoeken. Daar aangekomen waren er nog meer hippies en natuurlijk weer een live bandje, die heb je daar in elke kroeg. Na een tijdje zette hij de dames af bij hun hostel en bracht hij zelfs mij helemaal naar mn bungalow die aan de andere kant van Pai lag.

De volgende dag werd een dagje in een mini bus zitten die ons naar Chiang Rai zou brengen, het laatste tripje wat op de planning stond. Eerst nog lekker geluncht om zo niet met een lege maag de lange reis tegemoet te gaan. Om in Chiang Rai te komen moet je eerst weer van Pai naar Chiang Mai en dan door naar Chiang Rai en dat hield dus in dat je weer de 762 bochten moest overleven en dat hebben we geweten. De heenreis viel echt reuze mee vergeleken met de terugreis en dat had alles te maken met de buschauffeur. Hij scheurde door de bochten, gaf gas en remde twee seconden er naar weer omdat er dan weer een bocht aan kwam. Het was bijna onmogelijk om niet misselijk te worden, halverwege hebben we iets van zijn ‘rijstijl’ gezegd en daarna ging het ook wel weer beter. We hebben de reis overleefd en we kwamen ’s avonds veilig en wel aan in een super luxe hotel in Chiang Rai.

De volgende morgen zijn Inge Noemie Fenna en ik vroeg opgestaan om dat we zoveel mogelijk van Chiang Rai wouden zien aangezien we ’s avonds alweer terug moesten vliegen naar Bangkok. De baliemedewerkster van het hotel belde een taxi voor ons die ons aller eerst naar de Witte Tempels bracht. Ik vind dit één van de mooiste tempels die ik gezien heb van afgelopen maand. Door een aardbeving in 2014 is hij voor een klein gedeelte verwoest maar ik heb hier naast de top van de tempel die omlag er weinig van gemerkt. We zijn hier ruim een uur geweest en toen stond onze taxi chauffeur ons alweer op te wachten, hij wou ons duidelijk de hele dag vervoeren. Het tweede wat op de planning stond waren de Longnecks. Longnecks Karen is een Bergstam volk die leven in Thailand, Laos & Myanmar. Ze dragen halsringen waarmee ze hun nek oprekken door hun schouderbladen en ribben naar beneden te drukken. Tijdens onze tocht naar deze stam toe deed onze taxi chauffeur net of hij onze reisgids was zodat hij gratis mee naar binnen kon. Eenmaal daar legde hij ons vol enthousiasme uit wat alles precies was en inhield.

Na een tijdje vervolgden we onze ‘dagtrip’ naar de Golden Triangle, oftwel het drielandenpunt (Laos, Myanmar, Thailand). We zijn per boot vervoert naar Laos waar we nog wat gedronken hebben en souvenirtjes hebben gekocht. Tot slot bracht onze enthousiaste taxi chauffeur ons naar het vliegveld en gaf ons nog een kaartje mee met ‘als er nog eens vrienden van jullie hier zijn, kunnen ze mij bellen’. Op het vliegveld was het wachten tot de andere groep daar kwam. Rond 18:00 uur kreeg ik honger en liep ik naar een Restaurant toe. Het is hier de gewoonte dat om 08:00 en 18:00 uur het volkslied door het hele land wordt afgespeeld (door speakers, radio’s, tv’s, etc.)
Ik ken ondertussen het volkslied van Thailand beter dan het Nederlandse, dus fluit ik iedere dag ook altijd mee. Alleen was ik even vergeten dat je ook stil moet staan wanneer het volkslied speelt, ik was de enige samen met Noemie die neuriënd doorliep en we werden daarom ook raar aangekeken door sommige, oeps.

Na een uurtje vliegen kwamen we weer aan in Bangkok. Het weekend stond in teken van school helaas, ik heb hier echt een vakantiegevoel en kan mij daarom maar moeilijk op school concentreren, dan ga ik andere dingen doen zoals schoonmaken of ineens onnodig boodschappen doen. Dit keer had ik wel echt een excuus, want ik moest een nieuw school rokje kopen, aangezien de andere twee, die ik in Nederland heb gekocht mij te groot zijn geworden, ze rekken uit natuurlijk maar ook ben ik in 5 weken tijd zo’n 5/6 kilo afgevallen op een wonderbaarlijke manier en dat is te zien aan mijn kleren. Zondag aond had ik dan eindlelijk echt ‘zin’ om met school te bezig te gaan en toen begon het te onweren en te bliksemen (met uiteindelijk maar één minuut regen) en dat kan Thailand niet aan waardoor de stroom uitviel voor wel een paar uur lang, dat betekende dus geen wifi, dus niet aan de slag kunnen voor school. Om de tijd te doden ben ik samen met Lotte naar het centrum gelopen, maar daar bleek ook het stroom uitgevallen en leek Bangkok wel een spookstad. Om toch voor licht te zorgen in de straten staken ze overal kaarsjes aan, op straat, in de winkels, in rioolputten, overal lagen kaarsjes te branden, een leuk gezicht.

Maandag en dinsdag had ik weer school en toen stond er weer een mini vakantie op de planning. Woensdag was het in Thailand namelijk National Vacation Day, ik weet even niet meer waarom, maar wat ik wel weet is dat de Universiteit gesloten was. Donderdag zouden we nog één lesje CBL hebben maar deze hebben de meeste geskipt zodat ze dinsdag avond al weg konden naar een eiland of naar een andere bestemming in Thailand.

De rest van onze groep is dinsdag avond vertrokken naar Koh Pagnan naar de Full Moon Party. Ik heb niet direct geboekt omdat eerst die donderdag nog een les Marketing Research zou worden gegeven, dit mag ik niet twee keer missen, aangezien ik hem al één keer heb gemist door een voedselvergiftiging. Uiteindelijk is deze les wel verzet maar ik heb toch besloten om dinsdag avond voor een paar dagen naar het eiland Koh Samet te gaan, dit omdat ik dan eerder terug zou zijn voor school (ik heb nog best veel te doen) en Lotte wou wel mee. De Full Moon Party hoop ik 3 april mee te kunnen maken! Direct uit school hebben we de bus gepakt richting een nationaal treinstation in Bangkok. Vanaf daar hebben we een mini bus geregeld naar Bon Phe, vanaf daar kan je met de boot naar Koh Samet. Omdat we redelijk laat aankwamen moesten we eerst in Bon Phé overnachten. De taxi chauffeur was erg behulpzaam en regelde voor ons een hostel. Hij deed erg zijn best om engels te praten maar het kwam er nog niet echt uit. Gelukkig had hij een vertaalapparaatje en konden we toch met elkaar communiceren in het Engels en Thai. Hij zette ons helemaal af bij onze Bungalow en en vroeg nog op z’n liefst of hij ons nog moest afzetten bij een supermarkt want we moesten natuurlijk wel genoeg eten en drinken, maar dit hadden we. Uiteindelijk wou hij nog met ons op de foto want dat willen ze hier allemaal haha & heeft hij ons wel 10x gewaarschuwd dat we voor niemand maar dan ook niemand open moesten doen ’s nachts, wat mij wel even aan het denken zette waarom hij dat zo vaak zo nadrukkelijk zegt, maar goed alles is goed gegaan.

De volgende morgen hebben we de eerste boot gepakt richting het eiland zodat we de hele dag mee konden pakken. Eenmaal aangekomen was het eerst zoeken naar een hostel en dat was al binnen 5 minuten geregeld. We kwamen bij een Thaise vrouwtje terecht die gelijk zag en hoorde dat wij van Nederland kwamen, helemaal blij dat ze was vertelde ze dat haar man Willem Nederlands is, maar vandaag naar Bangkok was vertrokken naar de Nederlandse Ambassade om een visum te regelen voor haar zodat ze voor 3 maanden vakantie konden vieren in Nederland. Nadat ze de kamer van ons had klaargemaakt zijn wij een scooter gaan huren, hier doen ze overigens niet aan helmen, dus voor mij was het nog voorzichtiger zijn. We hebben het hele eiland verkent en leuke plekjes bezocht. In de middag hebben we nog lekker op het mooie witte strand gelegen en heb ik suuper lang in de zee gelegen omdat de zee denk ik wel 30 graden was, heerlijk. Om de zonsondergang te zien zijn we met onze scooter naar het randje van Koh Samet gereden om de zonsondergang te kunnen bekijken. ’s Avonds zijn we naar het strand gegaan waar allemaal leuke strand barretjes waren. Ook gaven daar 6 gespierde Thaise jongens een mooie vuurshow. Met een cocktailtje in mijn heb ik wel een uur met mijn mond open lopen staren. Daar nog 2 meiden uit Eindhoven ontmoet waar we een lange tijd mee gekletst hebben. De volgende dag was een relax dagje van ons. We hebben onze scooters ingeleverd en zijn naar een mooi stukje strand gegaan waar ik flink ben verkleurd, met een kokosnoot in mijn hand ben ik in het begin van de zee gaan liggen, dan wil het verkleuren wel. ’s avonds zijn we uit eten geweest bij een luxe restaurant en heb ik gewoon kip saté kunnen bestellen, behoorlijk Nederlands! Opnieuw zijn we het hele strand afgelopen en was er opnieuw een vuurshow. We kwamen daar 2 jongens uit Stockholm (Zweden) tegen die ik de dag ervoor ook al kort ontmoet had. We zijn bij hun gaan zitten en dronken cocktailtjes, deden een ballonnetje en rookten een waterpijp. De laatste dag hebben we vooral lang in de zee gezwommen, het waaide meer waardoor de temperatuur aangenamer was, maar door de wind waren de golven vet hoog, ik denk wel bijna 2 meter! Ik heb mij dus wel vermaakt in de zee.
’s middags hebben we weer de mini bus gepakt die ons naar Bangkok bracht. Het was echt super druk in Bangkok dus we hebben er behoorlijk lang over gedaan om uiteindelijk thuis te komen, maar wij vonden dat niet erg omdat we zo veel van de stad konden zien, Bangkok bestaat volgens mij alleen maar uit wolkenkrabbers, echt heel mooi.

Oh, nog een klein feitje.. het is ondertussen maart en dat betekent dat de temperaturen hier op kunnen lopen tot een gevoelstemperatuur van 50 graden in Bangkok! Ik ben heel benieuwd hoe wij dit gaaan overleven, hihi.

Tot de volgende keer! X Suus