Nadat ze in Nederland meivakantie hebben gehad, breekt voor ons nu de meivakantie aan! Maar liefst anderhalve week vakantie.

In deze 2 weken kwamen veel ouders langs en ook vriendjes en vriendinnetjes. Helaas niet van mij, maar ik kan nu wel zeggen dat ik echt 5 maanden alleen ben geweest zonder ‘familie’ .

School bood aan om een fieldtrip te houden in Surabaya wat twee dagen zou duren en dit leek me leuk om te doen. Surabaya ligt op Java, een eiland links van Bali en daarom besloten Karlijn, Femke, Renee en ik om daarna door te vliegen naar Yogyakarta wat weer aan de andere kant van Java ligt (omdat we toch al op het eiland waren).

‘ Ochtends vroeg van Den Pasar vliegen naar Surabaya. We hadden direct al 1,5 uur vertraging haha, terwijl de vlucht maar een uurtje zou duren, maar goed. Op het vliegveld direct een boek gekocht die onze leraar aanbeveelde (Snowing in Bali), goed voor mn engels ;p. In de lucht tikte Julliet mij aan omdat wij precies boven een vulkaan vlogen wat er echt super mooi uitzag! Eenmaal aangekomen op Java zagen we direct wat ze bedoelden met ‘ Indonesie is 1 van de landen met de meeste Moslims’. Op Bali zie je ze niet veel, maar hier is 90% moslim en draagt daarom ook dus iedereen een hoofddoek. Aller eerst vertrokken we naar een Sigarettenfabriek die heel veel voorkomen op Java. Het was in een museum en op een gegeven moment konden we kijken naar vrouwen die in rijen op een krukje sigaretten in elkaar flansten.. & snel dat dat ging! Er werd mij verteld dat ze 6 dagen per week, 10 tot 12 uren per dag op het krukje zitten en zo snel mogelijk zoveel mogelijk sigaretten in elkaar moeten zetten. Uiteindelijk verdienen ze er maar 100 euro per maand mee, dit was nog veel, want de vrouwen die in het museum werken zijn allemaal begonnen in een normale fabriek, maar hoe sneller je bent hoe hoger je komt. In het museum zelf waren zes vrouwen aan het werk die het aller snelst waren, dit was echt heel ziek om te zien.. ze waren zo snel dat het net leek alsof het robots waren die versneld waren. Hun hoofden maakten gewoon lichte schokjes met elke beweging die ze maakten, zo snel gingen ze.

Vervolgens zijn we naar een schoenenfabriek gegaan, waar onze leraar vroeger een hoge functie had. In de fabriek zag je hoe een schoen van uit het niets tot een schoen werd.. iedereen had zijn eigen taak, er waren wel 30 verschillende taken. Wij liepen door de fabrieken van punt 1 tot punt 30 zodat we het hele proces konden zien van een schoen. Ik wist niet dat er zo veel werk in zat, en moeilijk ook! Ook van allerlei dure merken werden de schoenen gemaakt. Uiteindelijk werden ze in dozen gelegd en zagen we dat er ook schoenen naar Nederland werden verstuurd naar de Sascha. Ik heb zelf bij de Dolcis gewerkt, dus vond het wel grappig dat de schoenen die wij in Nederland verkopen daar werden gemaakt, ik kan zeggen dat ik het hele hele proces van A tot Z heb gezien. De schoenen die er gemaakt werden waren al voor het najaar 2015, dus ik weet al wat de trends zijn, hihi. Wel zag het er heel armoederlijk uit en hoorde ik dat ze ook 12 uren moeten werken achter elkaar en daarvan maar 1 uur pauze hebben.

Aan het einde van de middag hebben we het ‘ Ereveld Kembang Kuning’ bezocht.
Hier liggen veel Nederlandse militairen die gevochten hebben in de tweedewereldoorlog in Oost-Java. Heel interresant om te zien, ook omdat je zoveel nederlandse achternamen tegen kwam!

In de avond hebben we Hotel Oranje in Surabaya bezocht. Dit hotel is vooral bekend vanwege het ‘ vlakincident in 1945 tijdnes de onafhankelijkheidsverklaring van Indonesie. De nederlanders hezen de Nederlandse vlak op boven op het hotel, dit maakte de Indonesische mensen zo boos, dat ze het hotel binnen stormden en het blauwe gedeelte van de vlag er afscheurden zodat het op de Indonesische vlag leek, vervolgens vermoorden ze iedereen die zij tegenkwamen in het hotel. (Nederland heeft hier blijkbaar veel aangericht). Tegenwoordig slapen er in het hotel geen Indonesiers meer. Het verhaal gaat namelijk rond dat er in het hotel de geest van de vermoorde Nederlanders nog steeds in het hotel zijn.

De kamers van het hotel waren overigens echt super luxe en ook een beetje in een Nederlandse style, leuk om te zien. Wij zouden eerst ook in dit hotel verblijven, maar er is uiteindelijk geboekt voor een ander super luxe hotel waar Renee en ik op de 15^e verdieping zaten met uitzicht over heel Surabaya.

De volgende morgen hebben we vier uur in de bus gezeten omdat we naar het midden van Java moesten om daar de vulkaan Bromo te bezoeken. Deze vulkaan is nog steeds actief, in 2004 is er zelfs nog een uitbarsting geweest waar er 2 doden bij vielen. Deze vulkaan hoeften we niet helemaal zelf te beklimmen (dat zou ik anders ook nog niet kunnen met mijn voet die nog niet helemaal goed was op dat moment). Met een jeep werden we er heen gebracht wat weer een super mooi uitzicht gaf! Vervolgens kon je de vulkaan nog verder beklimmen, maar ik besloot dit niet te doen om mijn voet en omdat ik ook al de vullkaan in Bali heb beklommen. Aan het einde van de dag moesten we snel naar het vliegveld omdat Rene en onze leraar hun vlucht moesten halen weer terug naar Bali. De rest bleef op Java!

De volgende morgen zijn we in alle vroegte vertrokken naar het vliegveld omdat we 10:00 uur gingen vliegen naar Yogyakarta. Dit licht aan de westkust van Java. Eenmaal aangekomen in Java en in ons hotel hebben we bij een reisbureau tegenover ons hotel een ‘ tempel tour’ geboekt. Om vier uur ’s nachts (een oud mannetje van ons hotel was gewoon uit zn bed gegaan om ontbijt voor ons te maken) werden we opgehaald door een busje die ons bij een berg bracht (viewpoint) die uitzicht gaf op de vulkaan met daarvoor de Borobodur tempel. Hier hebben wij gewacht op de zonsopgang die achter de bergen op kwam, een heel mooi gezicht. Na dat de zon helemaal op was zijn we doorgereden naar de tempel zelf. De eerste tempel was de Borobodur tempel. Dit is een boedhistische tempel met negen etages. Daar kreeg ik te horen dat iedere dag een soort van pelgrim iedere etage zeven keer rond loopt, dus 63 keer. Eenmaal daar aangekomen was het echt suuuper druk, niet zoals wij het zagen op de foto’s. Wat bleek... allerlei verschillende schoolklassen uit Indonesie waren hier om aan hun school opdracht te werken. Dit hield blijkbaar in, spreek zoveel mogelijk buitenlanders aan en ga met hun een gesprek aan in het engels om je engels te verbeteren. Om de 2 seconden werden we aangehouden en werden de vragen gesteld ‘ Can I ask you something, What is your name, Where are you from, etc’. Het was eigenlijk wel heel schattig.. alle studenten waren super verlegen wanneer ze het aan je vroegen en doken het liefst achter hun papiertje waarop ze hun vragen hadden opgeschreven. Alleen het irritante er van was dat ze allemaal met je op de foto wouden. Ik was dit wel al gewend van Thailand, maar dit was echt extreem. Ik kwam hier om de tempel te bekijken maar had vanaf het moment dat ik er was nog niet 1 beeld van dichtbij kunnen bekijken omdat alle studenten om je heen stonden. Het rare was ook, ze keken je allemaal zo geschrokken en verbaasd aan als je langs ze liep. Er was zelfs een groep vriendinnen die elkaar vast hielden omdat ze mij voorbij zagen lopen. Je zou denken dat ze vaak genoeg toeristen zien die geen hoofddoek dragen en blond zijn, maar ik weet het niet. Uiteindelijk ben ik maar iets brutaler gaan doen en heb ik een aantal keren ‘ nee’ gezegd als ze met mij op de foto wouden zodat ik ook nog wat van de tempel zou mee krijgen (de studenten werden namelijk ook brutaler met stiekem foto’s van je maken en zelfs filmen). De tempel was verder echt super mooi (foto’s staan wel op Facebook). Na dat we daar lange tijd hebben rondgestruund zijn we verder gegaan naar de volgende tempel Prambanan. We hadden gehoopt dat de studenten daar niet zouden komen, maar hier moesten ze blijkbaar ook hun school opdrachten uitvoeren haha. De prambanan is het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex. Deze twee tempels waren wel 1 van de mooiste tempels die ik tot nu toe gezien heb. Misschien omdat ik dit keer ook wat research had gedaan vooraf over de tempels dat ik het nog interessanter vond.

Omdat we de middag geen plannen hadden besloten we naar het strand te gaan. In het reisbureau tegen over ons hotel vertelden ze ons naar het Black Sand Beach te gaan, dus besloten we daar heen te gaan. Eenmaal daar aangekomen zagen we dat het een ‘moslim’ strand was. Je zag niemand in bikini’s daar rondlopen en je zag overal mensen in hun burka zwemmen in de zee, wat mij niet heel erg aangenaam lijkt maar goed. We zijn er daarom ook maar een half uurtje geweest, aangezien wij daar verder niks meer hadden te zoeken aangezien we daar natuurlijk niet in onze bikini mogen liggen.

De volgende ochtend zijn we naar het paleis van de Sultan gegaan. Een heel groot paleis was het. Het jammere vind ik zelf dat het niet echt onderhouden wordt door de Indonesische regering, waarschijnlijk denk ik omdat er simpelweg geen geld voor is. Vervolgens zijn we naar het waterpaleis van de Sultan gegaan die er vlak bij ligt. Om er te komen moesten we door allerlei steegjes en bochten waar de lokale bevolking woont, het paleis is namelijk niet meer in gebruik en daarom hebben veel locals hun kleine huisjes er om heen gebouwd, leuk om te zien. Het waterpaleis had verschillende zwembaden, fonteinen, een ondergrondse moskee en een groot meer. Helaas wordt ook dit waterpaleis niet onderhouden en was het zwembad gewoon groen geworden en beschimmeld, maar zeker wel de moeite waard om te bekijken!

Vervolgens zijn we naar Fort Vredeburg geweest. Deze fort is door de Nederlandsers gemaakt. Het fort is nu een museum geworden wat over de onafhankelijkheidsstrijd gaat van het land Indonesie van de Nederlanders. Nederland heeft hier blijkbaar veel aangericht, waar ik zelf niks van af wist. Ook met het bezoek van het Oranje Hotel, waar we de geschiedenis van het hotel kregen te horen stond ik al verbaasd te kijken. Ik heb tijdens mijn geschiedenis lessen hier nooit les in gehad. Ik weet alleen van de 2^e wereldoorlog af waar de Nederlanders de slachtoffers waren, wat Nederlands vlak na de oorlog in Indonesie heeft aangericht is mij nooit verteld. Hier had ik het ook over met een Nederlandse jongen die ook in het museum rondliep en precies het zelfde dacht. Er was een Indonesisch mannetje, die een aardig woordje Nederlands kon (veel mensen van Java lijken trouwens groot fan van Nederlanders) die ons graag van alles wou vertellen over Fort Vredeburg en over heel yogyokarta. Hij bracht ons uiteindelijk ook nog naar een protestantse kerk die ook van de Nederlanders is met allerlei Nederlandse teksten op de muur.

Die avond zijn we weer teruggevlogen naar Den Pasar, Bali. Ik zou naar de Gili eilanden met Michiel en Nikita, maar mn geld gaat hier best hard dus heb besloten dit na school te doen.. ik ben als het goed is 15 juni klaar met school en vlieg pas 28 juni terug naar Nederland, dus heb ik nog tijd om de Gili eilanden en Lombok te bezoeken.

Omdat ik dus niet meer naar de Gili eilanden ben gegaan, heb ik vier dagen lang lekker gechillt in Seminyak aan het strand. Deze dagen voelden voor mij echt als vakantie. Er waren best veel weer terug in ons hotel, dus bijna alle dagen zijn we met een grote groep naar het strand gegaan waar we niets anders dan gechillt hebben J. De vrijdag ben ik met Milou naar Pototohead beach club gegaan. Dit is een beach club met restaurants en luxe strandbedjes met een infinity pool aan de zee in Seminyak. Eenmaal aangekomen bleken alle bedjes al vol te zijn, dus werden we op een ‘ wachtlijst’ gezet die ons zou oproepen wanneer wij aan de beurt waren, dit kon wel uren duren helaas (24 wachtenden voor ons). Omdat ik zo vaak aan het personeel vroeg op welke plek we waren, kwam er uiteindelijk een medewerker naar ons toe die ons vroeg of wij ook de ‘ luxere’ variant bed wouden hebben, met 1 voorwaarde dat we wel meer moesten uitgeven aan eten en drinken. Zo gezegd zo gedaan en zo hadden we een heerlijke middag met continu bediening die ons van alles bracht. Het eten en drinken was er echt heerlijk, je had er ook letterlijk alles! Voor ons was het nog wel een duur middagje, je zag namelijk om ons heen ook bijna alleen maar Australiers.. voor hun is het geen geld aangezien ze veel meer verdienen dan wij Nederlanders. Dat merk je ook aan alle winkels in Kuta en Seminyak. Je kan hier niet een leuk shirtje, bikini of slippers kopen voor een paar euro zoals in Thailand. Hier zijn alle prijzen gericht op de ‘rijke’ Australiers (voor een bikini betaal je hier ook gauw 50 euro). Zaterdag en zondag heerlijk niks gedaan op het strand en lekker gegeten bij ‘Cafe Bali’ waar ze blokjes kaas en kroketten en frikandellen hebben. Tot nu toe vielen ze altijd tegen, maar dit keer smaakte de krokket bijna hetzelfde als in Nederland, dus de volgende keer probeer ik de frikandel hier uit.

Deze week echt een super drukke week gehad met school. Heel raar, maar ik heb het echt nog nooit zo druk gehad als met school als hier, terwijl ik in Nederland ook gewoon nog werk.. maar ach! Het is ook wel weer grappig! Je bent hier met zo’n grote groep studenten 24/7 bij elkaar (we zijn eigenlijk allemaal huisgenootjes van elkaar) en zodra het druk is zie je iedereen ook met gestresste kopjes rondlopen in de lobby waar iedereen druk bezig is. Dat maakt het wel weer wat minder erg, omdat iedereen met hetzelfde zit;p Wanneer deze druk week voorbij zie je iedereen daarna ook weer biertjes met elkaar drinken en met elkaar stappen. De herkansingen had ik ook vandaag en die zijn naar mijn gevoel wel goed gegaan, dus we zullen zien of ik het moduul in Thailand alsnog heb gehaald en anders heb ik in juni nog een kans.

Dit weekend staan er nog geen plannen vast, keuze zat hier op Bali. Met je eigen scooter hier kom je heel snel overal! Ik begin al steeds meer als een ‘local’ te rijden, lekker veel toeteren als ze niet opschieten (het verkeer is hier altijd echt een chao en het is er altijd super druk) en mij zelf door allerlei bochten wringen om vervolgens weer naast die persoon te staan die je eerst zo nodig moest inhalen;p.

De tijd gaat mij hier trouwens veel te snel.. over 5 weken ben ik alweer terug in Nederland, ik moet er niet aan denken.. maar extra veel genieten hier dus! Tot later xxxxx Suus